Duyma – "duymaq" fellərinin isim formasından törəmiş bir söz olub, əsasən hiss etmə, qavrama qabiliyyəti mənasını verir. Bu, sadəcə duyğu orqanlarının işləmə qabiliyyətindən daha geniş bir anlayışı əhatə edir. Duyma, ətraf aləmdən gələn siqnalları qəbul etmək və onlara reaksiya vermək bacarığıdır. Bu reaksiyalar fiziki (məsələn, istiyə toxunduqda əlin geri çəkilməsi) və ya emosional (məsələn, musiqiyə təsirənmək) ola bilər.
Duymanın miqyası və keyfiyyəti fərdi fərqlərə, genetik amillərə, yaşa və ətraf mühitin təsirinə görə dəyişə bilər. Məsələn, bir insanın rənglərə qarşı duyması digərindən daha kəskin və ya zəif ola bilər. Bəzi insanlar ətraf aləmdəki incə detalları daha yaxşı duyarkən, bəziləri daha çox ümumi xüsusiyyətlərə diqqət yetirirlər. Musiqiyə, incəsənətə, ədəbiyyata olan duyma qabiliyyəti də insanlardan insana fərqlilik göstərir. Hətta eyni stimulla qarşılaşan insanlar da fərqli duyğular yaşaya bilər.
Duyma anlayışı, yalnız fiziki hissləri deyil, həm də intuisiya, həssaslıq və ətraf mühitlə emosional əlaqəni əhatə edir. Bir insanın intuisiyası güclüdürsə, hadisələri öncədən hiss edə bilər, yaxud başqalarının hisslərini daha tez anlayır. Yüksək həssaslıq səviyyəsi isə, ətraf mühitin incə dəyişikliklərinə daha çox həssas olmağı bildirir. Beləliklə, duyma, sadəcə bir bioloji funksiya deyil, həm də insan təcrübəsinin əsasını təşkil edən mürəkkəb bir prosesdir.
Duyma qabiliyyətinin inkişafı insanın həyatında mühüm rol oynayır. Güclü duyma qabiliyyəti olan insanlar ətraf aləmi daha dərin anlaya, insanlarla daha effektiv ünsiyyət qura və daha dolğun həyat yaşaya bilərlər. Duyma qabiliyyətinin zəifləməsi isə, ətraf mühitlə uyğunlaşmanı çətinləşdirər və sosial münasibətlərdə problemlər yarada bilər.