Düçar (fars mənşəli) sifəti əsasən "mübtəla olmaq", "tutulmaq", "yaxalanmaq" mənalarında işlənir. Bu söz, bir hadisə, vəziyyət və ya xəstəlik qarşısında aciz qalmağı, istəmədən onun təsirinə məruz qalmağı ifadə edir. Sadəcə olaraq "rastlaşmaq"dan fərqli olaraq, düçar olmaq daha çox istənilməyən, bəzən mənfi bir vəziyyətin təsiri altında qalmağı bildirir.
Məsələn, "xəstəliyə düçar olmaq" deyəndə, sadəcə xəstəliyi görmək yox, onun mənfi təsirindən əziyyət çəkmək nəzərdə tutulur. "Çətinliyə düçar olmaq" ifadəsi də bu mənada işlənir və çətinliyin fərdə mənfi təsirini vurğulayır. Bu səbəbdən, "düçar olmaq" felinin emosional yüklənməsi "rastlaşmaq"dan daha güclüdür.
Lüğətlərdə əksini tapan "düçar etmək" feli isə qəsdən və ya qəsdən olmamaqla birisini və ya bir şeyi bir hadisə, vəziyyət və ya şəxslə qarşılaşdırmaq, məruz qoymaq, rastlaşdırmaq mənasında işlənir. Belə ki, birini bir sınağa, bir çətinliyə və ya bir təhlükəyə "düçar etmək" onun istəmədən bu vəziyyətlərlə qarşılaşmasına səbəb olmaq deməkdir. Burada aktiv bir hərəkət və müəyyən bir nəticə əldə etmək istəyi özünü göstərir.
Ümumilikdə, "düçar" sözü fars dilindən gələn zəngin bir söz olub, Azərbaycan dilinin ifadə qabiliyyətini artıran və mürəkkəb duyğuları daha dəqiq ifadə etməyə imkan verən bir leksik vahiddir. Onun istifadəsi, sadəcə bir hadisə ilə qarşılaşmaqdan daha çox, bu hadisənin fərdə olan təsiri və nəticələri üzərində fokuslanmağı təmin edir.