Dükçə: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus yeri olan "dükçə" sözü, sadəcə bir "ip yumağı" kimi təsəvvür edilməməlidir. Həqiqətən də, əsas mənası cəhrənin (ip əyirici alətin) ətrafına sarılan ip yumağıdır. Ancaq bu tərif, sözün ifadə etdiyi incəlikləri tam əks etdirmir.
Əvvəla, "dükçə" sözü ilə ifadə olunan ip yumağı adi bir yumaq deyil. O, əl ilə, diqqətlə, hər bir ipin düzgün yerləşdirilməsinə fikir verərək əyilmiş, müəyyən miqdarda ipi özündə cəmləşdirən, bəlkə də gün ərzində əldə edilmiş bir məhsuldur. "Qarı gündə bir dükçə ip əyirir" misalında olduğu kimi, bu, bir gün ərzində görülən işin nəticəsini, zəhmətin ölçüsünü simvolizə edir.
İkincisi, "dükçə" sözünün mənasında müəyyən bir estetik zövq də hiss olunur. Cəhrə ətrafına düzgün və gözəl sarılmış ip yumağı, sadəcə funksional bir əşya deyil, həm də əl işinin incəliyini və sənətkarın bacarığını nümayiş etdirən bir məhsuldur. Bu səbəbdən "dükçə" sözü, həm də əl işinin, incə zəhmətin simvolu kimi də qəbul edilə bilər.
Üçüncüsü, "dükçə" sözünün istifadəsi, həyatın sadəliyini, zəhmətin qiymətini və əl işinin əhəmiyyətini vurğulayır. Bu söz, keçmişin ənənəvi həyat tərzini, insanların əl əməyinə olan bağlılığını xatırladır və müasir zamanda tez-tez unudulan dəyərləri bir daha diqqətə çatdırır.
Beləliklə, "dükçə" sözü, sadə mənasının xaricində daha geniş bir məna daşıyır. Bu söz, zəhmət, incəlik, sənətkarlıq, ənənə və sadə həyat kimi bir çox məfhumu özündə əks etdirərək, Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarının zənginliyini göstərir.