Düşkünlük sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında çoxmənalı bir termin olaraq qarşımıza çıxır və həm konkret, həm də məcazi mənalarda işlənir. Birinci və əsas mənası, bir sistemin, vəziyyətin və ya həyatın ümumi tənəzzülünü, durğunluğunu, inkişafdan geri qalmasını əks etdirir. Bu, bir cəmiyyətin, iqtisadiyyatın və ya hətta fərdi bir insanın həyatının tənəzzülə uğraması kimi də başa düşülə bilər. Məsələn, "əkinçiliyin düşkünlüyü" deyərkən, tarım sahəsindəki geriləmə, məhsuldarlığın aşağı düşməsi nəzərdə tutulur.
Düşkünlük sözünün ikinci mənası isə daha çox fərdi xarakter daşıyır və bir insanın müəyyən bir şeyə, adətən zərərli bir vərdişə, qədər həddindən artıq bağlılığını, aludəliyini, asılılığını bildirir. Bu mənada düşkünlük, insanın iradəsinin zəifliyini, özünü idarə edə bilməməsini göstərir. İçki düşkünlüyü, qumar düşkünlüyü və ya narkotik düşkünlüyü kimi ifadələr bu mənanı açıq şəkildə əks etdirir. Belə hallarda, düşkünlük, insanın həyatını məhv edən bir xəstəlik kimi təsəvvür edilir.
Maraqlı bir nüans da odur ki, düşkünlük həm kollektiv, həm də fərdi səviyyədə özünü göstərə bilir. Bir tərəfdən cəmiyyətin, dövlətin ümumi vəziyyətini, digər tərəfdən isə fərdi insanın zəifliklərini ifadə edə bilir. Bu iki mənanın bir-birini tamamlaması, düşkünlük sözünün ifadə gücünü daha da artırır və onu Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının ayrılmaz bir hissəsinə çevirir.