Düzülüş sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında bir neçə mənada işlənir. Əsasən, bir şeyin təşkilinin, yerləşməsinin və ya quruluşunun xüsusiyyətlərini ifadə edir. Daha dəqiq desək, düzülüş, elementlərin bir-birinə nisbətən mövqelərinin və aralarındakı əlaqələrin ümumi təsvirini verir. Bu təsvir həm quruluşun fiziki xüsusiyyətlərini, həm də onun məntiqi ardıcıllığını əhatə edə bilər.
Birinci mənada düzülüş, bir şeyin düzülmə tərzi və ya qaydasını, yəni elementlərin necə və hansı ardıcıllıqla yerləşdirilməsini bildirir. Məsələn, "Muncuqların sapa düzülüşü yaxşı deyil" cümləsində düzülüş, muncuqların sap üzərindəki yerləşmə qaydasını, onların estetik cəhətdən düzgün yerləşməməsini ifadə edir. Bu, həm də nümunənin, dizaynın, və ya strukturun təşkili üsulunu da əhatə edə bilər. Məsələn, bir ədəbi əsərin, bir rəsmin, və ya bir musiqi əsərinin düzülüşündən danışmaq olar.
İkinci mənada isə, düzülüş, düzülmə işini, yəni bir şeyi müəyyən qaydada təşkil etmə və ya yerləşdirmə prosesini ifadə edir. Məsələn, əsgərlərin düzülüşü, kitabxanadakı kitabların düzülüşü, və ya bir toplantının iştirakçılarının düzülüşü kimi. Bu mənada düzülüş, aktiv bir prosesi, bir əməliyyatı bildirir və nəticənin deyil, prosesin özünün vurğulanmasına xidmət edir.
Beləliklə, "düzülüş" sözü, sadə görünüşünə baxmayaraq, həm konkret, həm də mücərrəd mənaları əhatə edən zəngin bir termindir. O, fiziki obyektlərin yerləşməsindən tutmuş, mürəkkəb sistemlərin quruluşuna qədər geniş bir spektrdə istifadə oluna bilər. Həm də bu söz, bir şeyin estetik görünüşü, funksionallığı və ya məntiqi ardıcıllığı barədə də məlumat verir.