Ehtiram (ərəb mənşəli söz) dərin hörmət, ehtiyat və sayğı hissi deməkdir. Sadəcə olaraq birini sevmək və ya bəyənməkdən daha çox, ehtiram insanın xarakterinə, qabiliyyətinə, əməllərinə və ya tutduğu mövqeyə görə ona göstərilən dərin və səmimi bir hörmət ifadəsidir. Bu hörmət, qorxu və ya məcburiyyətdən deyil, daxili qənaət və qəbuldan irəli gəlir.
Ehtiram həm qarşılıqlı, həm də qarşılıqsız ola bilər. Qarşılıqlı ehtiram sağlam münasibətlərin əsasını təşkil edir, həmkarlar, ailə üzvləri və dostlar arasında qarşılıqlı hörmət və anlayışa əsaslanan əlaqələr qurur. Qarşılıqsız ehtiram isə, məsələn, yaşlılara, müəllimlərə, ictimai xadimlərə və ya öz sahələrində görkəmli insanlara olan dərin hörməti ifadə edə bilər. Bu, onların xidmətlərinə, nailiyyətlərinə və ya şəxsi keyfiyyətlərinə görə onlara duyulan dərin qiymətləndirmədir.
Ədəbiyyatda "ehtiram" sözü çox vaxt insanın ictimai mövqeyini, nüfuzunu və cəmiyyətdəki yerini göstərmək üçün işlədilir. Misal üçün, "Qasım əminin kənddə artıq ehtiramı vardı" cümləsində ehtiram, Qasım əminin uzun illər ərzində qazandığı hörmət, nüfuzu və cəmiyyətdəki yüksək mövqeyini ifadə edir. Bu, onun insanlarla olan münasibətlərinə, əməllərinə və xarakterinə görə qazanılmış bir nüfuzdur.
Ehtiram həm də bir öhdəlikdir. Kiməsə ehtiram göstərəndə, onun fikirlərinə, hisslərinə və hüquqlarına hörmətlə yanaşmağa borclu oluruq. Bu, sadəcə olaraq səthi bir hörmət deyil, həm də məsuliyyətli və düşüncəli davranışı əhatə edir. Ehtiram, insanlıq dəyərlərinin əsasını təşkil edən, sağlam bir cəmiyyətin inkişafı üçün vacib olan bir hissdir.