Elektrikkeçirmə, fizikanın əsas anlayışlarından biri olaraq, bir materialın elektrik cərəyanını nə dərəcədə keçirmə qabiliyyətini ifadə edir. Bu qabiliyyət, materialın daxili quruluşuna, xüsusilə də onun atomlarının elektronların hərəkətliliyinə bağlıdır. Yüksək elektrikkeçirmə qabiliyyətinə malik materiallar, adətən, sərbəst hərəkət edə bilən çoxlu sayda elektronlara malikdirlər.
Metalarda, məsələn, valent elektronları atomlara bağlı olmur və materialın içində sərbəst hərəkət edirlər. Bu elektronların hərəkəti elektrik sahəsinin təsiri altında cərəyanın yaranmasına səbəb olur. Ona görə də metallar yüksək elektrikkeçirmə qabiliyyətinə malikdirlər. Mis, gümüş və alüminium kimi metallar xüsusilə yaxşı elektrik keçiricilik nümunəsidir. Onların elektrikkeçirmə qabiliyyəti, temperaturdan asılı olaraq dəyişir; temperatur artdıqca, atomların titrəməsi artır və bu da elektronların hərəkətini maneə törədir, nəticədə elektrikkeçirmə qabiliyyəti azalır.
Elektrikkeçirmə qabiliyyəti yalnız metallara xas deyil. Bəzi mayelər və qazlar da elektrik cərəyanını keçirə bilir. Məsələn, duzlu suda həll olmuş ionlar elektrik cərəyanını daşıyır. Qazlarda isə, yüksək gərginlik altında ionlaşma baş verdikdə elektrik cərəyanı keçə bilir. Yarıkeçirici materiallar isə elektrikkeçirmə qabiliyyətinə görə metallarla izolyatorlar arasında yer tuturlar və onların elektrikkeçirmə qabiliyyəti temperatur, işıqlandırma və digər amillərdən asılı olaraq idarə edilə bilir. Bu xüsusiyyət onları elektronika sənayesində çox önəmli edir.
Elektrikkeçirmənin miqdarı, elektrik müqavimətinin tərs qiyməti ilə ifadə olunur. Elektrik müqaviməti, materialın elektrik cərəyanına göstərdiyi müqavimətin ölçüsüdür. Yüksək elektrikkeçirmə qabiliyyəti, aşağı elektrik müqaviməti deməkdir.
Elektrikkeçirmə qabiliyyətinin öyrənilməsi, elektrik enerjisinin istehsalı, ötürülməsi və tətbiqi üçün çox vacibdir. Müxtəlif materialların elektrikkeçirmə xüsusiyyətlərinin dəqiq bilinməsi, elektrik cihazlarının və sistemlərinin effektiv və etibarlı işləməsini təmin edir.