Ellinizm [yun.] Makedoniyalı İskəndərin Şərq yürüşləri nəticəsində meydana gələn və Yunanistan mədəniyyətinin Şərq mədəniyyətləri ilə qarışmasından doğan unikal bir tarixi və mədəni dövrü (təxminən e.ə. 323-cü ildən e.ə. 146-cı ilə qədər) təsvir edir. Bu dövr sadəcə bir "qarışıq mədəniyyət"dən daha çox, yeni bir sintez, bir mədəni partlayış idi. Yunan fəlsəfəsi, ədəbiyyatı, incəsənəti, siyasəti Şərqin zəngin ənənələri ilə - Misir, Mesopotamiya, İran və Hindistanın düşüncə tərzi, dini inancları və sənətkarlığı ilə – qovuşaraq əvvəl heç bir yerdə görülməmiş bir mədəni mənzərə yaratdı.
Ellinizm dövrü, İskəndərin imperiyasının parçalanmasından sonra da davam etdi və onun varislərinin – diadoxlərin – hökmranlığı altında müxtəlif mədəni mərkəzlərdə çiçəkləndi. Aleksandriya, Antioxiya və Perqamon kimi şəhərlər bu yeni sintez mədəniyyətinin parlaq nümunələrinə çevrildi. Bu şəhərlər böyük kitabxanalar, elm mərkəzləri, incəsənət məktəbləri ilə seçilir, elmi tədqiqatlar və intellektual mübadilələr üçün əlverişli mühit yaradırdı. Yunan dili, lingua franca kimi, geniş coğrafi ərazilərdə yayıldı və müxtəlif dillərdə yeni lüğət və ifadələrin yaranmasına səbəb oldu.
Ellinizm dövrünün əhəmiyyəti yalnız mədəni müxtəlifliyinin deyil, həm də yeni fəlsəfi və elmi ideyaların yaranmasında, eləcə də Yunan mədəniyyətinin Qərbin və Şərqin digər bölgələrinə yayılmasında özünü göstərir. Stoisizm, Epikurizm kimi fəlsəfi məktəblər bu dövrdə meydana çıxdı və qlobal miqyasda təsir göstərdi. Bu dövrün memarlığı, heykəltəraşı, ədəbiyyatı və elmi nailiyyətləri sonrakı dövrlər üçün ilham mənbəyi oldu və Qərbi sivilizasiyasının formalaşmasında mühüm rol oynadı.
Qısacası, Ellinizm sadəcə bir tarixi dövr deyil, mədəniyyətlərin qovuşmasının, yeni bir mədəniyyətin doğulmasının heyrətamiz bir nağılıdır. Bu, Yunan dünyasının Şərqə doğru genişlənməsi və bir-birinə tamamilə fərqli iki mədəniyyətin qarşılıqlı əlaqəsi nəticəsində əsrlər boyu təsirini qoruyub saxlayan zəngin bir mədəni irsdir.