Epiloq (yun. ἐπίλογος - epilogos – "son söz", "nəticə") ədəbi əsərlərdə, xüsusilə roman, pyes və ya hekayələrdə əsas hadisələrin baş verdiyi hissədən sonra gələn, əsərin əsas süjetindən kənarda qalan, lakin əsərin bütövlüyünü tamamlayan və oxucuya əsərin başa çatdıqdan sonra olanları, personajların sonrakı taleyini, ya da əsərin əsas ideyasını və ya mövzusunu yekunlaşdıran bir hissədir. Bir növ əsərin son sözüdür, oxucuya əlavə məlumatlar və düşüncələr təqdim edir.
Teatr və ya opera tamaşalarında epiloq adətən əsərin son pərdəsindən sonra, pərdənin tamamilə bağlanmasından əvvəl tamaşaçılara müraciət olaraq səhnələşdirilir. Bu hissədə əsərin əsas ideyası bir daha vurğulanır, personajların taleyi ilə bağlı qısa məlumatlar verilir və ya tamaşaçıya müraciət edilərək əsərin mövzusu ilə bağlı düşüncələr oyadılır. Epiloq tamaşanın əsas hissəsindən fərqli olaraq, daha rahat, daha az dramatik və daha yumşaq bir üslubda yazılır.
Ədəbiyyatda olduğu kimi, gündəlik həyatda da "epiloq" sözü əhəmiyyətli bir hadisənin və ya prosesin son nəticəsi, yekunu, xülasəsi mənasında işlədilir. Məsələn, "uzun müddət davam edən mübahisələrin epiloqu sülh müqaviləsinin imzalanması oldu" deyə bilərik. Bu mənada epiloq hadisələrin sadəcə xronoloji sonunu deyil, həm də onların nəticələrini, əhəmiyyətini və uzunmüddətli təsirlərini əks etdirir.
Beləliklə, epiloq əsərin sadəcə son hissəsi deyil, onun bütövlüyünü və mənasını tamamlayan, əsərin ideyasını daha da dərinləşdirən və oxucuya daha geniş bir perspektiv təqdim edən, əsərin yaradıcısının son sözüdür.