Eşq (ərəbcədən) – sadəcə sevgi, məhəbbət və ya bağlılıq demək deyil, daha dərin, daha coşğun və bəzən hətta həyatın özündən üstün bir hissi təsvir edir. Bu, adi sevgi hissindən kənara çıxaraq, ruhun dərinliklərini əhatə edən, insanı bütövlüklə ələ keçirən, bütün varlığını yönəldən bir alov kimi təsvir oluna bilər.
Lüğətlərdə "sevgi, məhəbbət, sevda" kimi təriflərlə qarşılaşsaq da, eşq bu sözlərin ifadə edə bilmədiyi bir çox incəlikləri özündə ehtiva edir. Bu, bir insanın başqasına olan sonsuz bağlılığı, həsrəti, hətta özünü fəda etməyə hazır olması kimi duyğuların təzahürüdür. Vətən eşqi, övlad eşqi, həyat eşqi kimi ifadələr də bu hissin həyatımızın müxtəlif sahələrini necə əhatə etdiyini göstərir.
Eşq, ədəbiyyatda, incəsənətdə və mifik əsərlərdə çox dəfə idealizə edilmiş, allahların, kahinlərin, şairlərin, aşiqlərin müqəddəs bir hiss kimi təsvir olunmuşdur. Bu hissin gücü həm də insanları böyük əsərlər yaratmağa, qəhrəmanlıqlar göstərməyə, hətta ölümlə üz-üzə gəlməyə ruhlandırmışdır. Eşq, sadəcə bir duyğu deyil, həm də bir ilham mənbəyi, bir hərəkətverici qüvvədir.
Eşqin təzahür formaları çox müxtəlifdir. Bu, tutkulu aşiqlik ola bilər, və ya sakit, səmimi, illərlə davam edən bir bağlılıq. Hər halda, eşq həmişə özünün misilsiz izini qoyur, insanın həyatını dəyişdirir, onu daha zəngin, daha mənalı edir.