Etimad (ərəbcədən) – bir kəsə, bir şeyə tam inanma, güvənmə, etibar etmə halını ifadə edən bir sözdür. Etimad, sadəcə inanmaqdan daha çoxdur; bu, həm də həmin şəxs və ya şeyin öz üzərinə götürdüyü vəzifələri, öhdəlikləri layiqincə yerinə yetirəcəyinə dair dərin bir inanc və tam bir qənaətdir. Etimadı qazanmaq uzun müddətli səy, dürüstlük və etibarlılıq tələb edir, bir anlıq uğurla qazanılmır.
Etimadın olmaması isə şübhə, qeyri-müəyyənlik və narahatlığa səbəb olur. Etimadı itirmək isə çox vaxt bərpa olunmaz bir itkidir və münasibətlərə ciddi zərər vurur. Etimadın bərpası uzun zaman tələb edir və bunun üçün etimadın pozulmasına səbəb olan səhvlərin düzəldilməsi və yeni bir etibarın qazanılması üçün ciddi səylər göstərilməlidir.
Füzuli’nin misrasında “İqbalıma yoxdur etimadım” deyərkən şair öz uğuruna, öz arzularının gerçəkləşməsinə inanmadığını, şübhə içində olduğunu ifadə edir. Bu, şəxsi etimadın olmaması, özünə güvənsizliyin ifadəsidir. Bu halda etimad özünə inam, öz qabiliyyətlərinə inanmaq mənasında işlənir.
Etimad həm də ictimai həyatda çox mühüm rol oynayır. İnsanlar arasındakı, dövlət orqanları ilə vətəndaşlar arasındakı, beynəlxalq münasibətlərdəki etimad cəmiyyətin sabitliyi və inkişafı üçün əsas amillərdən biridir. Etimadı pozmaq ciddi nəticələrə, böhranlara səbəb ola bilər.