Ərğun (yun. ὀργάνον - organon-dan) – içərisində olan borulara körüklər vasitəsilə hava verilərək çalınan, klavişli, böyük ölçülü bir musiqi alətidir. Orqan kimi də tanınır. Tarixən dini mərasimlərdə istifadə edilməsinə baxmayaraq, indi müasir musiqidə də geniş yer tutur.
Ərğunun səsi, bir çox borunun eyni vaxtda səsləndirilməsi nəticəsində, güclü və çoxşaxəlidir. Hər bir borunun özünəməxsus ölçüsü və forması onun səs tembrinə təsir edir, bu da ərğunun ifadəlilik imkanlarını genişləndirir. Klavişlərin sayı və yerləşməsi, eləcə də hər klavişə bağlı olan boruların sayı və növü əsərin ifası zamanı müxtəlif səs effektlərinin yaradılmasına imkan verir.
Ərğunun inkişafı uzun və maraqlı bir tarixə malikdir. Qədim yunanların su boruları ilə işləyən sadə musiqi alətlərindən başlayaraq, orta əsrlərdə kilsə musiqisinin ayrılmaz hissəsinə çevrilən böyük və mürəkkəb alətlərə qədər uzun bir yol keçmişdir. Renesans və Barok dövründə əsərlərin ifasında əsas rol oynamış, sonrakı dövrlərdə isə özünün təkmilləşdirilməsinə davam etmişdir. Müasir ərğunlar həm mexaniki, həm də elektron sistemlərlə təchiz oluna bilər.
Ərğunun böyük ölçüləri və mürəkkəb quruluşu onun yalnız xüsusi konsert zallarında və ya kilsələrdə yerləşdirilməsinə imkan verir. Lakin onun güclü və ifadəli səsi onu musiqi alətləri arasında özünəməxsus yer qazandırmışdır. Ərğunun ifa texnikası da özünəməxsusdur və illər boyu təkmilləşmişdir. Müasir ərğun ustaları həm klassik əsərləri, həm də müasir bəstələri ifa edirlər.