Ətmək sözü köhnəlmiş bir sözdür və əsasən Azərbaycanın qərb bölgələrində işlənməkdədir. Lüğətlərdə əsasən "çörək" mənasında izah olunsa da, onun mənası daha geniş və kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.
Əslində "ətmək" sadəcə "çörək" demək deyil. Çörəyin növünə, bişmə formasına və hətta bişən yerə görə də mənası fərqlənə bilər. Məsələn, "tonqal üstündə bişmiş sadə çörək" və ya "kənd çörəyi" kimi daha spesifik mənaları da ehtiva edə bilər. Misallar göstərir ki, "ətmək" sözü ilə ifadə olunan çörək, müasir çörəklərdən fərqli, daha sadə və rustik bir formadadır.
Mirzə Ələkbər Sabirin şeirindən götürülən misalda ("Yandı ətmək yeməz idin əsla.") "ətmək"in keyfiyyətsiz, bəlkə də yanmış və yeyilməz vəziyyətdə olan çörəyi təsvir etdiyini görürük. Bu da sözün sadəcə "çörək" mənasından daha çox şey ifadə etdiyini göstərir. Sözün kontekstdəki istifadəsi, çörəyin keyfiyyətini, formasını və hətta bişmə üsulunu da əks etdirə bilər.
Həmçinin, ikinci misalda ("Bunu gördükdə hər insan utanır? Bu qabarlar sizə ətmək qazanır!") "ətmək qazanır" ifadəsi "çörək qazanır"dan daha obrazlı və güclü təsir bağışlayır. Bu, "ətmək" sözünün köhnəliyinə baxmayaraq, hələ də dilin canlılığını və ifadə imkanlarını genişləndirən bir söz olduğunu göstərir. Bu ifadədə "qazanır" sözü ilə birlikdə istifadəsi, "çörək qazanmaq" ifadəsindən daha rəmzi bir məna daşıya bilər, yəni çörək qazanmaqla birlikdə, əməyin, zəhmətin bəhrəsini toplamaq mənasını da ehtiva edə bilər.
Nəticə olaraq, "ətmək" sözü sadəcə "çörək" kimi tərcümə edilməməlidir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir və həm də mədəni və tarixi kontekstdə daha dəqiq başa düşülməlidir. Bu söz, Azərbaycan dilinin zənginliyinə və tarixinə aid bir parçasıdır.