Getto (ital. ghetto) termini Orta əsrlər Avropasında və sonralar bəzi ölkələrdə yaranmış, müəyyən dini və ya etnik qruplara mənsub insanların məcburi köçürülməsi və məskunlaşdırılması nəticəsində formalaşan ayrı-seçkilikli yaşayış məntəqələrini ifadə edir. Bu məntəqələr, adətən, şəhərin xüsusi bir hissəsini əhatə edir, giriş və çıxışları nəzarətdə olurdu və sakinləri diskriminasiyaya məruz qalırdılar.
Getto sözünün etimologiyası maraqlıdır. İtalyan dilindən götürülən bu termin, Venesiyada yəhudilərin məskunlaşdığı ərazinin adı olan "Getto Nuovo"dan (Yeni Getto) əmələ gəlmişdir. "Getto" sözünün özü isə, ehtimal ki, Venesiya dialektində "dəmir tökmə sexi" mənasını verən "gheto" sözündən törəmişdir. Yəhudilərin bu ərazidə məskunlaşması ilə əlaqəli olaraq, getto termini zamanla müxtəlif dini və etnik qrupların məcburi olaraq yaşamalarına ayrılmış ərazilər üçün ümumiləşmiş bir termin halını almışdır.
Gettolar, yalnız fiziki məkanlar deyil, həm də sosial və siyasi ayrı-seçkiliyin simvoludur. Sakinləri gettolarda qapalı bir həyat tərzi yaşamağa məcbur edilirdilər, iqtisadi və sosial imkanlarından məhrum edilir, təhsil və iş imkanlarına məhdudiyyətlər qoyulurdu. Tarix boyu, gettolar yoxsulluq, xəstəlik və cinayətkarlığın yüksək səviyyədə olduğu yerlər kimi tanınırdı. Nazizm dövründəki yəhudi gettoları, bu məkanların insanlığa qarşı ən dəhşətli cinayətlər üçün istifadə oluna biləcəyinin dəhşətli bir nümunəsidir.
Bu gün getto termini, hələ də sosial və iqtisadi ədalətsizliyin göstəricisi kimi istifadə olunsa da, məcburi həbsxanə mənasını daha az daşıyır. Əvəzində, əsasən, yoxsulluq, cinayətkarlıq və sosial təcrid ilə xarakterizə olunan, müəyyən sosial qrupların yaşadığı ərazilər üçün metaforik olaraq istifadə olunur. Ancaq tarixi kontekstdən ayırmadan getto sözünün istifadəsində ehtiyatlı olmaq lazımdır, çünki o, hələ də çox ağır bir tarixi yük daşıyır.