Əza (ərəbcə əza – əzab, kədər, yas) – dərin kədər, qəm-qüssə, yas mərasimi zamanı duyulan ağrı və iztirab hissi. Bu, sadəcə olaraq kədərin ifadə edilməsi deyil, həm də itirilmiş bir varlığa, hadisəyə və ya vəziyyətə bağlı dərin bir emosional reaksiyadır. Əza, insanların əzab çəkməsinə, hətta fiziki təsirlərə (məsələn, yuxusuzluq, iştaha azalması) səbəb ola bilər.
Əzanın ifadəsi mədəniyyətlərdən asılı olaraq fərqlənir. Bəzi mədəniyyətlərdə səs-küylü ağlama və fəryad, bəzilərində isə sakit, daxili bir kədər kimi özünü göstərə bilər. Yas mərasimləri, matəm geyimləri, anma mərasimləri əzanın sosial təzahür formalarıdır.
Əza, insanın həyatında baş verən mühüm itkilərə (ölüm, ayrılıq, itki) reaksiya olaraq yaranır. Lakin əzanın şiddəti və müddəti fərdi xüsusiyyətlərdən, sosial dəstəkdən və hadısənin insan həyatındakı əhəmiyyətindən asılıdır. Bəzən əza uzun müddət davam edərək depressiyaya çevrilə bilər ki, bu zaman professional psixoloji yardım tələb olunur.
Nümunədə verilən “əza məclisi” ifadəsi, adətən, ölüm hadisəsindən sonra yaxınlarının bir araya gələrək kədərini bölüşdükləri, bir-birinə dəstək olduqları məclisləri ifadə edir. Bu məclislərdə mərsiyələr oxunur, xatirələr bölüşülür və birgə yas tutulur. Beləliklə, "əza məclisi" termini həm sosial həmrəyliyi, həm də kədər və matəmin kollektiv ifadəsini əks etdirir.