Əzəmət (ər. عظمة - 'azamat) sözü ərəb mənşəli olub, böyüklüyü, ululuğu, qüdrəti, möhtəşəmliyi, əzəməti ifadə edir. Sadəcə "böyük olmaq"dan daha çox, təsir edici, heyranedici bir böyüklük hissini, qüdrət və nüfuzun görünən əlamətlərini əks etdirir. Bu, fiziki ölçülərlə ölçülə bilməyən, daha çox mənəvi, ruhani, və ya hətta mistik bir keyfiyyətdir.
Əzəmət, bir dağın hündürlüyündə, bir imperatorluğun genişliyində, bir qəhrəmanın qüdrətində, bir sənət əsərinin gözəllik və mükəmməlliyində, ya da təbiətin möhtəşəm gücündə özünü göstərə bilər. Məsələn, Himalay dağlarının əzəmətindən, qədim Misir piramidalarının əzəmətindən, ya da kainatın sonsuz əzəmətindən danışırıq. Bu, həm maddi, həm də mənəvi aləmləri əhatə edən geniş və çoxşaxəli bir anlayışdır.
Ədəbiyyatda əzəmət, şahzadələrin, padşahların, qəhrəmanların və ya tanrıların xüsusiyyətlərini ifadə etmək üçün tez-tez işlədilir. Heyran xanımın misalında olduğu kimi, əzəmət, şöhrət, hörmət və şahlıqla yanaşı qeyd olunur, bu da onun nüfuz və qüdrətini vurğulayır. Əzəmət, sadəcə olaraq varlıqdan daha çox, təsir qoyma, hökmranlıq və hörmət qazanma qabiliyyətini bildirir.
Beləliklə, əzəmət, sadəcə böyüklük deyil, eyni zamanda hörmətə layiq böyüklük, heyranlıq doğuran möhtəşəmlik, təsir edici qüdrət və nüfuzdur. Bu, insanları valeh edən, onlarda dərin təəssürat yaradan bir keyfiyyətdir.