Fatihə (ərəbcədən: فاتحة - fātiḥa, "açıqlayıcı", "başlanğıc") sözü əsasən Quranın ilk surəsinin adıdır. Bu müqəddəs surənin İslam dinindəki əhəmiyyəti çox böyükdür. Namazların əsas hissəsini təşkil edən Fatihə, həmçinin özünün qısa və dərin mənalı ayələri ilə Allahın qullarına olan sonsuz lütfünü, rəhmətini və gücünü təcəssüm etdirir. Hər bir namazda, təkrar-təkrar oxunmasıyla, müsəlmanların Allahla olan bağlılığını, ona olan təvəkkülünü simvollaşdırır. Qurani-Kərimin qapısını açan surə kimi qəbul edilən Fatihə, İslam dininin əsas təməllərini və inanclarını özündə əks etdirir.
Fatihə surəsinin adı "açıqlayıcı" mənasını daşıyır. Bu ad, surənin Quranın digər hissələrinə açar və giriş kimi xidmət etməsini və İslam təlimlərinin açıqlanması üçün əsas rol oynadığını göstərir. Onun qısa, lakin möhtəşəm ayələri, Allahın birliyinə, qüdrətinə, rəhmətinə və insanın yalnız Ona olan ehtiyacına işarə edir.
Dil dönümündə isə "Fatihə vermək" deyimi, ümidin tamamilə kəsildiyi, hər cür ümidin qırıldığı, bir işin mümkünlüyünün artıq qəbul edilmədiyi vəziyyəti bildirir. "Fatihəsi oxunub" ifadəsi də bu mənada işlənir və "bir şeyin bitməsi", "tamamilə ümidsiz qalma" mənalarını verir. Bu isə Fatihə surəsinin qətiyyət və sonluqla əlaqələndirilməsini göstərir. Sanki, Fatihənin müqəddəs və qətiyyətli təbiəti, həyatın bu nöqtəsində bir qapanış olduğunu vurğulayır.