Fədakaranə [ər. fəda və fars. karanə] sözü "fədakarcasına" mənasını verir və bir hərəkətin, davranışın özünü fəda etmək, qurban vermək, öz maraqlarını başqasının maraqlarının altına qoymaq məqsədi ilə həyata keçirildiyini bildirir. Bu, sadəcə özünü fəda etmək deyil, həm də həmin fədakarlığın şüurlu, qəsdən və dərin bir hisslə icra olunduğunu vurğulayır.
Fədakaranəlik, özündən başqasını üstün tutma, başqalarının rifahı naminə öz ehtiyaclarını və istəklərini ikinci plana keçirmə, bəzən isə tamamilə tərk etmə həvəsidir. Bu xüsusiyyət, sevgi, mərhəmət, vətənə bağlılıq, məsuliyyət hissi və digər yüksək mənəvi dəyərlərlə sıx bağlıdır. Fədakaranə hərəkətlər müxtəlif səbəblərdən irəli gələ bilər: ailə üzvlərinə, yaxınlarına, dostlarına, vətənə, insanlığa qarşı duyulan məhəbbət və məsuliyyət hissi, ədalətə, yaxşılığa inam və s.
Misal olaraq, mətn də qeyd edildiyi kimi, “Sarının çox fədakaranə çalışması və süfrə salması” ifadəsi Sarının öz maraqlarını bir kənara qoyaraq, başqasının (Dəmirovu) rahatlığı və təminatı üçün səy göstərdiyini göstərir. Bu sadəcə bir işin yerinə yetirilməsi deyil, həm də bu işin həyata keçirilməsindəki qayğı, sevgi və özünü fəda etmə hissinin təzahürüdür.
Fədakaranəlik həm də müsbət qəhrəmanlıq obrazlarının, özünü qurban verən və başqalarının xeyrinə çalışan şəxslərin xarakteristikası kimi ədəbiyyatda və incəsənətdə geniş yer alır. Bu xüsusiyyət cəmiyyətin inkişafı və sabitliyi üçün əhəmiyyətli rol oynayır.