Fəsahət ərəb mənşəli bir söz olub (فصاحة - fasaha), fikrin aydın, səlis, məntiqi və düzgün şəkildə ifadə olunması bacarığını, sözün əsl mənasında dilin gözəl və ustalıqla işlədilməsini ifadə edir. Sadəcə olaraq "yaxşı danışmaq"dan daha çox, fəsahət sözlərin seçimi, cümlə quruluşu, intonasiya və ümumi təqdimatın mükəmməl uyğunlaşmasını əhatə edir. Bu, dinləyicinin fikrə asanlıqla yönəlməsini və məzmunu tam anlamağını təmin edən bir dil ustalığıdır.
Fəsahətin tərkib hissələri arasında düzgün qrammatika qaydalarına riayət, zəngin leksik ehtiyat, obrazlı ifadələrə ustalıqla yönəlmə, məntiqi ardıcıllıq və effektiv ünsiyyət bacarığı xüsusi önəm daşıyır. Fəsahətli bir insan sözləri sanki incə bir musiqi kimi səliscə toxuyaraq fikrini həm də emosional təsir gücü ilə çatdırır. Onun danışığı dinləyici üçün həm maraqlı, həm də aydın olur; məlumatı yalnız çatdırmaq deyil, həm də əks-əlaqə yaratmaq və fikri dərinləşdirmək məqsədi daşıyır.
Tarix boyu fəsahət həm ədəbiyyatda, həm də ictimai həyatda böyük əhəmiyyət kəsb etmişdir. Natiqlər, şairlər, yazıçılar və müəllimlər fəsahəti öz işlərində təkmilləşdirməyə çalışmış, onu sözün gücünün əsas vasitələrindən biri kimi qəbul etmişlər. Fəsahət insanın fikir tərzini, düşüncə dərinliyini və ümumi mədəniyyət səviyyəsini əks etdirir. Ona görə də fəsahətə sahib olmaq hər bir kəs üçün istənilən bir keyfiyyətdir.
Müasir dövrdə fəsahət təkcə natiqlik bacarığı kimi deyil, həm də yazılı əsərlərin keyfiyyətinin ölçüsü kimi qəbul edilir. Aydın, səlis və məntiqi yazı qabiliyyəti də fəsahətin təzahürlərindən biridir. Beləliklə, fəsahət dil ustalıqının ən yüksək səviyyələrindən birini təmsil edir və ümumi intellektual inikişafın əsas göstəricilərindən biridir.