Fırlağan sözü Azərbaycan dilində əsasən "fırıldaqçı", "fırıldayan", "yalançı", "dələduz" mənalarında işlənir. Lüğətlərdə sadəcə "fırfır"a istinad edilməsi mənasının tamlığını əks etdirmir. Çünki fırlağan sadəcə bir şeyin sürətlə fırlanması deyil, həm də aldadıcı, hiyləgər hərəkətləri, yalançı davranışları ifadə edir. Hacıyev nümunəsindəki istifadə də bunu göstərir: əlinin havada fırlanması bir şeyin əslində olmadığını, yalnız görünüş yaratmaq məqsədini daşıyır. Bu, fırlağanın xarici görünüşünə baxmayaraq, içərisində gizli bir niyyət, aldatma və ya oyun olduğu fikrini gücləndirir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "fırlanmaq" felindən törədiyini görərik. Fırlanmaq isə sürətlə dönmək, dövr etmək mənasını verir. Ancaq fırlağan sözü bu sadə mənanı aşaraq, fırlanmanın məcazi mənasını, yəni aldatma, hiyləgərlik, yalançılıq elementlərini özündə birləşdirir. Beləliklə, söz, fiziki bir hərəkəti ifadə etməklə yanaşı, insan davranışlarını təsvir etmək üçün də istifadə oluna bilir.
Mir Cəlalın nümunəsindəki istifadəsi sözün bu məcazi mənasını daha aydın göstərir. Hacıyevin əlini havada tərpətməsi bir şeyin varlığını təmsil etmək üçün edilən sürətli, anlaşıqlı olmayan və əslində yalançı bir hərəkətdir. Bu hərəkət, fırlağan sözünün aldatma, hiylə və yalan mənalarını gücləndirir. Ona görə də fırlağan sadəcə "fırfır"a bənzətməklə kifayətlənməməli, daha geniş və dəqiq şəkildə izah edilməlidir.
Nəticə olaraq, fırlağan sözü sürətli, dolayı və aldadıcı hərəkətləri ifadə edən çoxşaxəli bir mənaya malikdir. Onun sadəcə "fırfır" kimi izah edilməsi bu sözün zəngin semantik imkanlarını tam əks etdirmir.