Freska (ital. fresco – təzə, qurumamış, yaş) rəssamlıqda xüsusi bir texnika ilə, təzə hələ qurumamış əhəngli suya batırılmış mala üzərində sulu boyalarla yaradılan divar rəsmləridir. Bu texnikanın özəllikləri rəsm əsərini uzun illər boyu davamlı və parlaq saxlamasıdır. Əhəngin kimyəvi reaksiyası nəticəsində boyalar divara möhkəm yapışır və nəticədə əsər illər boyu təsirsiz qalır.
Freska texnikası qədim dövrlərdən, hətta eramızdan əvvəlki dövrlərdən bəri mövcuddur. Misir, Yunanıstan və Roma imperiyalarında divar bəzəkləri üçün geniş istifadə olunmuşdur. Orta əsrlər Avropasında isə, xüsusilə də İtaliya kilsələrində və saraylarında freskalar möhtəşəm əsərlər kimi öz əksini tapmışdır. Mikelancelonun Sistina Kapellasındakı freskaları bu texnikanın ən məşhur nümunələrindən biridir.
Freska texnikasının əsas məqamlarından biri boyaların əhəng suyunun tərkibində hələ qurumamış halda tətbiq olunmasıdır. Bu, boyaların divara kimyəvi reaksiya vasitəsilə daxil olmasını və uzun müddət davamlılığını təmin edir. Sulu boyaların işlənməsi üçün xüsusi bacarıq tələb olunur, çünki rəssamın işləməsi üçün çox qısa müddət var. Hər bir qatın quruması üçün müəyyən bir vaxt gözləmək lazımdır və bu, rəssamın işinin planlaşdırılmasını və dəqiqliyini tələb edir.
Müasir dövrdə də freska texnikası rəssamlar tərəfindən istifadə olunur, lakin bu, olduqca zəhmətkeş və mürəkkəb bir üsuldur. Freskaların yaradılması və qorunması xüsusi bilik və təcrübə tələb edir. Bu sənətin davamlılığı onu tarixin dərinliklərindən bu günə qədər gətirib çıxarmış və gələcək nəsillərə də ötürülməsini təmin edəcəkdir.