Füsün (fars. فَسون - fasun) sözü Azərbaycan dilində əsasən "sehr", "əfsun" mənalarında işlənir. Lakin bu sadə tərif, füsünün incəliklərini və zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. Füsün sadəcə sehrli bir güc deyil, daha çox insanı özünə valeh edən, məftun edən, hətta hipnoz edən qeyri-adi bir cazibədir. Bu cazibə, fiziki görünüşdən, səsdən, hərəkətlərdən, davranışdan, hətta aura kimi qavranıla bilən mistik bir enerjidən irəli gələ bilər.
Klassik ədəbiyyatımızda füsün, sözün əsl mənasında sehr və əfsunla yanaşı, gözəllik, qüvvət, cəlbedicilik və sirli bir aura ilə bağlı daha geniş mənalarda da işlədilir. Məsələn, bir insanın xarici gözəlliyi ilə yanaşı, daxili aləminin də füsunkarlığı, diqqəti cəlb edən xüsusiyyətləri füsün kimi ifadə oluna bilər. Bu, bir növ “sehrli təsir”dir, insanın bilinçaltına təsir edən və onu məftun edən bir gücdür.
Füsün, sadəcə bir hadisənin təsviri deyil, həm də şairin öz duyğularını, təəssüratlarını ifadə etmək üçün istifadə etdiyi incə bir bədii vasitədir. Yuxarıda verilən misalda, şairin “ayrıca bir füsun” dedikdə, sadəcə gözəlliyi deyil, o gözəlliyin arxasında gizlənən, açıq şəkildə ifadə olunmayan bir sirr, bir məftunluq nəzərdə tutması ehtimalı yüksəkdir. Bu sirr, şairin özünün də tam olaraq başa düşmədiyi, amma dərindən təsirə düşdüyü bir şeydir.
Beləliklə, füsün sözünün mənası, sadəcə "sehr" və "əfsun"dan daha geniş və dərindir. Bu, insanı valeh edən, məftun edən, diqqətini cəlb edən bir qüvvənin, cazibənin, sirli bir təsirin ümumiləşdirilmiş ifadəsidir.