Füyuzat (ər. فوائد) sözü Azərbaycan dilində köhnəlmiş bir termin olub, "feyzlər", "xeyirlər", "faydalar" mənalarını ifadə edir. Ərəb dilindən gələn bu söz, əslində "fayda", "xeyir", "bərəkət" mənalarını verən "fayda" (فائدة) sözünün çoğuludur.
Qədim Azərbaycan ədəbiyyatında və elmi mətnlərində tez-tez rast gəlinən füyuzat termini, əsasən dini, etik və ya fəlsəfi əsərlərdə müəyyən bir mövzunun, hadisənin, və ya əməlin insanlara gətirdiyi müsbət nəticələr, faydalar və bərəkətlər məcmusunu ifadə etmək üçün işlənirdi. Məsələn, bir hərəkətin füyuzatından danışarkən onun əxlaqi, mənəvi və ya praktik faydalarından bəhs olunardı.
Füyuzat sözünün istifadəsi, əsərin üslubuna və müəllif tərəfindən verilən mənaya görə dəyişə bilirdi. Bəzən bu söz, sadəcə olaraq faydalı məlumatların, əxlaqi dərslərin və ya praktik tövsiyələrin toplusunu ifadə etmək üçün istifadə olunarkən, bəzən də daha geniş mənada, ruhani kamilliyə aparan yolda qazanılan mənəvi bərəkətləri və xeyirləri ifadə edirdi.
Müasir Azərbaycan dilində füyuzat termini nadir hallarda işlənsə də, tarixi və ədəbi kontekstini bilmək, köhnə ədəbiyyatı daha dəqiq anlamaq üçün vacibdir. Bu sözün köhnəlməsi, onun yerini daha çox "faydalar", "xeyirlər", "bərəkətlər" kimi müasir sinonimlərin tutması ilə əlaqədardır. Lakin, füyuzat sözünün özünəməxsus tarixi və mədəni yükü, onun mənasını sadəcə sinonimlərlə əvəz etməyə imkan vermir.