Gir (fars. mənşəli) sözü Azərbaycan dilində əsasən "güc", "qüvvət", "taqət" mənalarında işlənir. Lakin bu sadə tərif, sözün ifadə etdiyi zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir. "Gir", sadəcə fiziki gücdən daha çox, hər hansı bir işə, mübarizəyə, hədəfə çatmaq üçün lazım olan daxili və xarici imkanların, bacarıqların və qətiyyətin ümumi təzahürüdür.
Misal üçün, "Əlinin giri yoxdur" ifadəsi, şəxsin fiziki cəhətdən zəif və ya əmək qabiliyyətinin aşağı olduğunu deyil, daha çox hər hansı bir işə, problemin həllinə yetərli güc və qabiliyyətə sahib olmadığını göstərir. Bu, həm fiziki, həm də mənəvi zəifliyi əhatə edə bilər. "Qolunun giri" isə, əksinə, güclü və qətiyyətli bir şəxsiyyətin, öz imkanlarına inamlı və hər hansı bir çətinliyi dəf etməyə hazır olduğunu ifadə edir.
Nizaminin şeir misralarında ("Tüfəngini qaparaq; Yalınayaq çaparaq; Güvənib öz girinə; Qoşdu döyüş yerinə") gördüyümüz kimi, "gir", döyüş meydanında, mübarizədə özünü göstərən qəhrəmanlıq, cəsarət və qələbəyə inamı ifadə edir. Bu misralarda "gir", sadəcə fiziki gücdən daha çox, ruhi güc, cəsarət, qətiyyət və özünəinamı təcəssüm etdirir. Şeirdəki qəhrəman, öz "girinə" güvənərək, döyüşə atılır, çətinliklərdən qorxmadan irəli gedir.
Beləliklə, "gir" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, ümumi mənada, hədəfə çatmaq üçün lazım olan bütün daxili və xarici resursların, bacarıqların və qətiyyətin birliyini ifadə edir. Bu, həm fiziki qüvvəti, həm də mənəvi gücü, cəsarəti, qətiyyəti və özünəinamı əhatə edən daha geniş və çoxşaxəli bir anlayışdır.