Girmə (girmə2) sözü Azərbaycan dilində əsasən "kolluluq, kol-kosluq, sıx bitmiş kolluq sahəsi" mənasında işlənir. Bu, sadəcə bitkilərin sıx bitməsi deyil, həm də həmin sıxlıqdan irəliləmənin çətinləşməsi, keçilməzlik hissi yaradan bir mənzərəni təsvir edir. Hətta bəzi hallarda “girmə” sözü keçilməz bir ərazini, yarımsəhra və ya meşəlikdə sıx bitən tikanlı kollarla örtülü bir ərazini də ifadə edə bilər.
Hüseyn Cavidin şeirindən götürülən misal ("Kəsdilər girməni Cəbilə Osman; Verməsin arxaya keçməyə aman.") bu mənanı daha aydın şəkildə göstərir. Burada "girmə" sözü, Cəbilə Osmanın keçməsinə imkan verməyən, maneə törədən, sıx və keçilməz bir ərazini bildirir. Beləliklə, "girmə" təkcə bitki örtüyünün sıxlığını deyil, həm də bu sıxlığın yaratdığı maneəni, keçilməzliyi əks etdirir.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, "girmə" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq müəyyən dəyişikliklər göstərə bilər. Məsələn, bir ərazinin "girmə" olduğunu söyləyərkən, o ərazinin yalnız kollu olmaması da qeyd edilə bilər; həmçinin, orada yüksək otların, qamışların, hətta alçaq boylu ağacların sıx bitməsi də "girmə" termini ilə ifadə oluna bilər. Əsas məqam, keçilmənin çətinliyidir.
Ümumiyyətlə, "girmə" sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus bir yer tutur və ətraf mühitin təsvirində, xüsusilə də bitki örtüyünün sıxlığını ifadə etməkdə mühüm rol oynayır. Onun ifadə etdiyi keçilməzlik və maneə hissi, sözün sadə mənasından daha dərin bir təəssürat yaradır.