Kol-kosluq: Azərbaycan dilində "kol-kosluq" sözü, sıx bitmiş kollardan və alçaq boylu bitkilərdən ibarət, keçilməz və ya çətin keçilən bir ərazini ifadə edir. Sadəcə "kolluq" sözündən fərqli olaraq, "kol-kosluq" daha sıx, daha çaşdırıcı və daha çətin keçilən bir bitki örtüyünü təsvir edir. "Kol" və "kos" sözlərinin birləşməsi bu görüntünü daha da gücləndirir, hər iki bitki növünün mövcudluğunu və bir-birinə qarışaraq sıx bir kütlə əmələ gətirməsini vurğulayır.
Bu ərazi müxtəlif bitkilərdən - kollardan, alçaq boylu ağaclardan, otlardan, tikanlardan və digər bitki növlərindən ibarət ola bilər. "Kol-kosluq"un xarakterik xüsusiyyətləri sıxlıq, keçilməzlik, qaranlıq və bəzən də həşəratlar və digər canlılar üçün əlverişli yaşayış mühiti olmasıdır. Belə ərazilər adətən insan ayağı dəyməmiş, vəhşi təbiətin qorunub saxlandığı yerlərdir.
Misal olaraq verilən "Qayanın dibi yaman kol-kosluq idi" cümləsində qayanın dibindəki bitki örtüyünün sıxlığı və keçilməzliyi vurğulanır. "Koroğlu" dastanındakı misalda isə kəhər atının palçıqlı yoldan kol-kosluğa girməsi, ərazinin çətin keçilən və qeyri-müəyyən bir xarakter daşıdığını göstərir. Bu, həmçinin məkanın gizlilik və təhlükə hissi yaratdığını da bildirir. Belə ki, kol-kosluq, həm sığınacaq, həm də təhlükə mənbəyi ola bilər.
Ümumiyyətlə, "kol-kosluq" sözü sadəcə coğrafi bir təsvir deyil, həm də müəyyən bir atmosfer və əhval-ruhiyyə yaradan ifadədir. O, vəhşiliyi, gizliliyi, təhlükəni və eyni zamanda təbiətin qüdrətini ifadə edir.