Gömgöylük sözü, Azərbaycan dilinin zəngin rəng ifadələri arasında özünəməxsus yer tutur. Sadəcə "tünd-göy rəngdə olan şeyin halı" və ya "tünd-mavilik" kimi qısa bir izahla kifayətlənmək, bu sözün ifadə etdiyi dərinliyi və estetik duyğunu tam əks etdirmir.
Gömgöylük, göyün dərinliklərindən, alaqaranlıq saatlarında və ya dərin suyun dibində müşahidə olunan o mistik, zəngin və qaranlıq tünd göy rəngini təsvir edir. Bu rəng, açıq göyün parlaqlığından fərqli olaraq, daha gizli, daha sirli bir aura daşıyır. Sanki göyün özünün əsrarəngiz bir kölgəsi, qaranlığın incə bir toxunuşu ilə qarışmış tünd bir mavilikdir.
Gömgöylüyün təsviri, təkcə rəngdən ibarət deyil. O, həmçinin bir duyğu, bir əhval-ruhiyyə, bir atmosfer yaradır. Gömgöylük, melankolik bir axşamın səmasını, dərin bir okeanın sirrini, ya da qədim bir qalanın əzəmətini xatırladır. Sözün özündə bir maviliyin qaranlığı, bir səmanın dərinliyi, bir dənizə batan günəşin sönən işığı vardır.
Beləliklə, gömgöylük, sadəcə bir rəng deyil, həm də bir estetik təcrübə, bir şeirdir. O, dilin zənginliyinin, obrazlı ifadə qabiliyyətinin gözəl bir nümunəsidir. Sözün təkcə lüğəvi mənasını bilmək kifayət etmir, onun duyğusal yüklənməsini də dərk etmək vacibdir.