Gözüdoymazlıq, bir insanın heç bir şeydən, istər maddi, istərsə də mənəvi nemətdən, yetərli dərəcədə razı qalmaması, daim daha çoxuna can atması halını ifadə edən bir anlayışdır. Sadəcə "heç şeydən gözü doymama" kimi qısa bir ifadə ilə izah edilməkdən daha mürəkkəb bir psixoloji və sosial fenomendir.
Gözüdoymazlığın kökü, tez-tez, insanın öz ehtiyaclarını, istəklərini düzgün qiymətləndirə bilməməsindən, qazanılmışa şükür etməməsindən qaynaqlanır. Bu, maddi ehtiyacların qarşılanmasında özünü tamahkarlıq, acgözlük kimi göstərə bilər; yəni insan daha çox pul, əmlak, nüfuz və ya başqa maddi sərvətlər arzulayır, mövcud olanlarla kifayətlənmir. Ancaq göz doymazlığı mənəvi aləmdə də özünü göstərə bilər; məsələn, insan həmişə daha çox sevgi, hörmət, tanınma axtarır və əldə etdiklərinə qane olmur.
Gözüdoymazlığın səbəbləri çoxcəhətlidir və psixoloji, sosial və hətta bioloji amillərlə əlaqəli ola bilər. Uşaqlıq dövründəki tərbiyə, ətraf mühitin təsiri, genetik meyllilik, həyat təcrübələri bu halın inkişafında rol oynayır. Bəzi hallarda göz doymazlığı, dərin psixoloji problemlərin əlaməti ola bilər və mütəxəssis köməyi tələb edə bilər.
Gözüdoymazlıq, həm fərdin öz həyatına, həm də sosial əlaqələrinə mənfi təsir göstərə bilər. Tamahkarlıq, insanı təcrid edə, ətrafındakıları incidə və hətta hüquqi məsuliyyətə səbəb ola bilər. Mənəvi göz doymazlığı isə, insanın özündən, ətrafından razı qalmasına, həyatdan həqiqi zövq almasına mane olur.
Nəticə etibarilə, göz doymazlığı sadəcə "heç şeydən gözü doymama" deyil, insanın özünə və ətrafına qarşı mənfi bir münasibət, həyatın mənasını düzgün dərk etməməsi və xoşbəxtliyin düzgün yolunu tapmamasıdır. Bu problemin həlli üçün özünü tanıma, şükür etməyi öyrənmək, həyat prioritetlərini müəyyənləşdirmək və ehtiyacları ilə istəklərini fərqləndirmək vacibdir.