Gurultu sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olub, əsasən güclü və qarışıq səslərin ifadəsinə işlənir. Lüğətlərdəki "bir şeyin hərəkətindən və ya düşməsindən hasil olan çox bərk qarışıq səs" tərifi əsas mənasını əhatə etsə də, gurultunun daha geniş və çoxşaxəli bir məna spektrinə malik olduğunu görmək olar.
Gurultu sadəcə bir səs deyil, həm də bu səsin yaratdığı təsiri, duyğunu və hətta qorxunu özündə əks etdirən bir anlayışdır. Məsələn, dağlardan yuvarlanan daşların səsi, güclü küləyin ağacların arasından keçərkən yaratdığı səs-küy, yağışın şiddətlə damlara düşməsi, qəfil partlayış – bütün bunlar gurultu ilə ifadə oluna bilər. Bu səslər eyni zamanda qorxu, narahatlıq, təhlükə hisslərini də özləri ilə gətirə bilər. Hətta uzaqdan gələn qaranlıq bir səs belə gurultu kimi qəbul edilə bilər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, gurultunun kökü "gur" felindən gəldiyi ehtimal olunur. "Gur" sözü böyüklüyü, çoxluğu və intensivliyi ifadə edir. Beləliklə, gurultu, həm miqyasına, həm də intensivliyinə görə adi səslərdən fərqlənən, güclü və qarışıq bir səs kimi təsvir oluna bilər. "Gurultu" sözü təkcə fiziki bir hadisəni deyil, həm də emosional təsirini də ifadə edən obrazlı bir ifadədir.
Ədəbiyyatda gurultu təbiət hadisələrinin təsvirində, müharibə səhnələrində, qarışıqlıq və xaosun ifadəsində geniş istifadə olunur. Məsələn, güclü bir fırtınanın gurultusu, düşmənin hücumunun gurultusu və ya əhalinin qarışıq səsləri gurultu kimi təsvir oluna bilər. Bu da gurultunun təkcə bir səs deyil, həm də bir hadisənin, bir vəziyyətin simvolu olduğunu göstərir.