Gülgü (gülüş, gülmə) – İnsan duyğularının, xüsusən də sevinc, şənlik, zarafat və ya əyləncəli bir hadisəyə reaksiya olaraq ifadə olunan bir fiziki və emosional haldır. Sözün özündə də əks olunduğu kimi, "gül" kökünə bağlı olan gülgü, sözün əsl mənasında üz əzələlərinin ritmik hərəkəti ilə müşayiət olunan bir səs ifadəsidir. Bu hərəkətlər, ağızın açılıb bağlanması, yanaqların qalxması, göz ətrafındakı əzələlərin dartılması kimi müxtəlif fiziki təzahürlərə malikdir.
Gülgü sadəcə bir səs deyil, eyni zamanda mürəkkəb bir sosial və emosional əlaqə vasitəsidir. İnsanlar gülgü vasitəsi ilə bir-birləri ilə ünsiyyət qurur, duyğularını bölüşür, yaxınlaşır və münasibətlərini möhkəmləndirir. Gülgünün intensivliyi, tezliyi və tonu, əhval-ruhiyyəni, sosial konteksti və ifadə olunan duyğunun növünü dəqiq şəkildə əks etdirir. Məsələn, səssiz bir gülgü, utancaqlığı və ya gizlilikni, dərin bir gülüş isə böyük sevinci və ya rahatlığı ifadə edə bilər.
Gülgünün psixoloji və fiziki sağlamlıq üçün əhəmiyyəti də danılmazdır. Gülmə stress səviyyəsini aşağı salır, immunitet sistemini gücləndirir və ümumi rifahı yaxşılaşdırır. Gülgü insanları bir araya gətirən, mənfi hissləri yox edən və həyatın çətinliklərinin öhdəsindən gəlməyə kömək edən güclü bir vasitədir. Ədəbiyyatda və incəsənətdə də gülgü əhval-ruhiyyəni, situasiyanı və personajların xarakterini ifadə etmək üçün geniş istifadə olunur.
Misal olaraq verilən şeir parçasında ("Yetər buludlardan vurduğumuz dəm; Bir az da gülgüdən danışsın qələm") gülgü, şeirin əsas mövzusu olan buludlardan yağış yağmasının ardından gələn rahatlıq və sevinc hisslərini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Yəni, gülgü yalnız bir fiziki hərəkət deyil, emosional vəziyyəti əks etdirən bədii bir vasitə kimi təsvir olunur.