Güz sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında qədim köklərə malik, çoxmənalı bir termindir. Əsasən payız mövsümünü ifadə etsə də, tarixi mənbələr və dialektlər onu daha geniş mənalarda da işlədir.
Birinci və ən geniş yayılmış mənası payızdır. Köhnə Azərbaycan ədəbiyyatında, məsələn, "Dədə Qorqud" dastanında "güz alması" kimi ifadələrə rast gəlmək mümkündür. Bu, həm payız mövsümünün özünə, həm də bu fəslin simvolu olan almanın gözəlliyinə işarə edir. Güzün payızla əlaqəsi rənglərin dəyişməsi, təbiətin solması, məhsulun yığılması kimi xarakterik əlamətlərdən qaynaqlanır. Bu mənada "güz" sözü sadəcə bir fəslin adı deyil, həm də təbiətin dövrü çevrilməsinə, həyatın tənəzzül və yenidən dirçəlmə dövrünə işarə edir.
İkinci mənası isə daha az tanınmış olsa da, kənd təsərrüfatı ilə bağlıdır. Güz, iki əkin sahəsi arasındakı sərhəd zolağı, yəni şumlanıb qalan boş yer deməkdir. Bu mənada "güz" sözü əkinçilik ənənələri və torpaq münasibətləri ilə bağlıdır. Tarixən kənd təsərrüfatında torpaq sahələrinin ayrılması və idarə edilməsi üçün bu cür sərhədlərin olması vacib idi. Beləliklə, "güz" sözü həm təbii, həm də sosial-iqtisadi konteksdə işlədilən bir termindir.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "güz" sözünün mənası sadəcə bir terminin tərifindən kənara çıxaraq, Azərbaycan xalqının təbiətə, əkinçilik ənənələrinə və həyat tərzinə olan münasibətini əks etdirir. Bu sözün zənginliyi onun çoxmənalılığı və tarixi kontekstlə əlaqəli istifadəsindədir.