Güzgü sözü, əsasən, özünə yönələn səthi hamar və parıltılı şüşə lövhəni ifadə edir. Bu səth, işıq şüalarını əks etdirərək qarşısındakı obyektlərin əksini yaradır – yəni, biz güzgüdə özümüzü, ətrafımızdakı əşyaları görə bilirik. Sadəcə bir şüşə parçası deyil, güzgü fizika qanunlarına əsaslanan, həm də estetik bir əşyadır. Qədim zamanlardan bəri müxtəlif mədəniyyətlərdə istifadə olunan güzgülər, texnologiyanın inkişafı ilə yanaşı, forma və funksiya baxımından da müxtəliflik göstərir.
Güzgünün əsas funksiyası, qarşısındakı şeylərin əksini dəqiq şəkildə göstərməkdir. Bu əks, həm ölçü, həm də rəng baxımından orijinal obyektə uyğun gəlir. Lakin, güzgünün tək funksiyası bu deyil. O, eyni zamanda, memarlıqda, dizaynda və dekorativ sənətdə geniş istifadə olunan bir elementdir. Güzgülər, məkanları daha geniş göstərmək, işığı əks etdirmək və otağın estetik görünüşünü yaxşılaşdırmaq üçün tətbiq olunur. Müasir dizaynda isə müxtəlif formalı, ölçülü və hətta bədii elementlərlə bəzədilmiş güzgülərə rast gəlmək olar.
Simvolizm baxımından da güzgü maraqlı bir əşyadır. Bir çox mədəniyyətdə o, özünü tanıma, daxili dünyaya baxış, hətta əbədilik və sirr kimi anlayışlarla əlaqələndirilir. Ədəbiyyatda və incəsənətdə güzgü, çox vaxt sirli və metaforik bir simvol kimi işlədilir. Güzgü, həm də insanın özünü görməsinin, özünü dərk etməsinin və özünü mühakimə etməsinin vasitəsi kimi təsvir olunur. "Bədənnüma güzgü" ifadəsi də məhz bu mənada, insanın özünün bütövlüyünü görməsinə, özünü tam şəkildə dərk etməsinə imkan verən güzgünü ifadə edir.