Haşiyəli sifəti, bir əşyanın kənarlarının haşiyə ilə bəzədildiyini, haşiyələnməsini bildirir. Bu, sadəcə kənarların mövcudluğunu deyil, həm də onların estetik bir şəkildə, bəzən naxışlı və ya rəngli bir zolaq, naxış və ya bəzək ilə tamamlandığını ifadə edir. Haşiyə, əşyanın əsas hissəsinə əlavə olaraq, ona gözəllik, tamamlanmışlıq və ya fərdilik qatır.
Misallarımızda olduğu kimi, "haşiyəli süfrə" sadəcə dördbucaqlı bir parça deyil, kənarları naxışlı, tikilmiş və ya toxunmuş bir haşiyə ilə bəzədilmiş, daha zərif və gözəl bir süfrədir. "Haşiyəli döşəmə" isə, haşiyələnmə üsulu ilə – məsələn, fərqli rəngli plitələrlə, xüsusi kənar çərçivəsi ilə və ya toxunmuş bir materialla – dizayn edilmiş, adi döşəmədən fərqlənən estetik bir görünüşə malikdir.
Yunis əfəndinin "göy haşiyəli dəsmalı" misalında isə, haşiyənin rəngi və materialı da əlavə informasiya verir. Bu, sadəcə bir dəsmal deyil, göy rəngli haşiyə ilə gözəlləşdirilmiş, ehtimal ki, özünəməxsus bir zövq və üsluba malik bir dəsmaldır. Haşiyə, burada yalnız bəzək elementi deyil, həm də dəsmalın fərdi xüsusiyyətlərini vurğulayan bir detal kimi çıxış edir.
Beləliklə, "haşiyəli" sözü sadə bir təsvirdən daha çox, əşyanın estetik və funksional xüsusiyyətlərini birlikdə ifadə edən, onun görünüşünə və təsirə baxışımızda önəmli rol oynayan bir sifətdir.