Havlama: "Havlamaq" felindən törəmiş isimdir. Köpəklərin xarakterik səs çıxarışını, yəni qüvvətli, qısa və təkrarlanan ulama-hürültülərini ifadə edir. Sadəcə "köpek səsi" deməkdən daha çox, bu səsin spesifik xüsusiyyətlərini vurğulayır: kəskinliyi, intensivliyi və təkrarlanması.
Sözün mənası, kontekstdən asılı olaraq, müxtəlif nüanslar daşıya bilər. Məsələn, "təzədən bir köpəyin havlaması" ifadəsi, kötülüyü, təhlükəni və ya narahatlığı bildirən qəfil və gözlənilməz bir səs kimi qəbul edilə bilər. Bu halda havlama, sadəcə bir səs deyil, həm də bir hadisə, bir siqnal, bir xəbərdarlıq rolunu oynayır.
Ədəbiyyatda havlama, müxtəlif simvolik mənalar daşıya bilər. Qorxu, təhlükə, təcavüz, və ya əksinə, sevinc, coşğu, dostluq kimi hissləri ifadə edə bilər. Köpəyin havlamasının səsi, əsərin ümumi atmosferini, personajların əhval-ruhiyyəsini və ya hadisələrin gedişatını təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər.
Dilçilik baxımından isə, "havlama" sözü, onomatopeya (səslərin təqlid edilməsi) üsulundan istifadə edərək yaranmış sözlərin nümunəsidir. Yəni, sözün özü, ifadə etdiyi səsə bənzəyir.
Ümumilikdə, "havlama" sözü, sadə bir mənadan kənara çıxaraq, ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda fərqli kontekstlərdə müxtəlif mənalar və emosional yüklər daşıyan maraqlı bir leksik vahiddir.