Hekayəçi sözü, Azərbaycan dilində, əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və daha çox tanınan mənası, hekayələr yazan yazıçı deməkdir. Bu mənada hekayəçi, qısa hekayələr janrında yaradıcılıq edən, fikirlərini, müşahidələrini və təcrübələrini qısa, yığcam və təsirli bir şəkildə oxucuya çatdıran bir sənətkar olaraq qəbul edilir. Məsələn, "Ə.Haqverdiyev gözəl hekayəçidir" cümləsində olduğu kimi, bu ifadə yazıçının hekayə yazmaq qabiliyyətinin yüksək olduğunu ifadə edir. Bu, yalnız yazı bacarığını deyil, həm də hekayənin quruluşu, dil ustalığı, obrazlılığı və ümumi təsiri kimi keyfiyyətləri də əhatə edir.
İkinci mənası isə daha geniş və folklorik bir konteksti əhatə edir: rəvayətçi, hekayə və ya rəvayət danışan adam. Bu mənada hekayəçi, yazılı mətn əvəzinə şifahi olaraq hekayələr, əfsanələr, rəvayətlər danışan bir şəxsdir. Bu, əsrlər boyu xalq arasında ədəbiyyatın, tarixin və mədəniyyətin nəql edilməsində mühüm rol oynamışdır. Hekayəçilər, dinləyicilərini valeh edən dil ustalığı, səs tembri və mimikaları ilə hekayələrinə can verirlər. Onlar, sadəcə hadisələri danışmırlar, həm də öz duyğu və təəssüratlarını dinləyicilərinə ötürərək onların emosional dünyasına təsir edirlər.
Beləliklə, hekayəçi sözünün həm yazılı, həm də şifahi ədəbiyyatda özünəməxsus yeri və əhəmiyyəti vardır. Hər iki mənada hekayəçinin əsas vəzifəsi, hekayəni, rəvayəti həyəcanlı, maraqlı və təsirli şəkildə təqdim etməkdir. Bu bacarıq, yazı və ya danışıq qabiliyyətindən asılı olmayaraq, yaxşı bir hekayəçinin əsas xüsusiyyətidir.