Heybət sözü ərəb mənşəli olub, qorxu və eyni zamanda hörmət hissi oyandıran bir vəziyyəti, görkəmi, görünüşü ifadə edir. Sadəcə qorxu deyil, bu qorxunun hörmət və ehtiramla qarışığıdır. Bir insanın, hadisənin və ya əşyanın qüdrətli, möhtəşəm, təsirli görünüşü, insanlarda həm təəccüb, həm də qorxu ilə qarışıq bir hörmət hissi yaratması heybət olaraq qəbul edilir.
Heybət yalnız fiziki görünüşlə məhdudlaşmır. Güclü bir şəxsiyyət, qətiyyətli duruş, əzmkarlıq və ədalət hissi də heybət yarada bilər. Məsələn, ədalətli və qətiyyətli bir hakimin, və ya qorxmaz bir döyüşçünün heybəti, onların fiziki qüvvələrindən daha çox, şəxsiyyətlərinin gücündən qaynaqlanır. Bu mənada heybət, xarici bir görünüşdən daha çox daxili bir keyfiyyətin ifadəsidir.
Misal olaraq verilən "Çalışqan, namuslu Ayrım qızının üzündə kişilərə məxsus bir heybət vardı" cümləsində, qızın heybəti sadəcə fiziki görkəmindən deyil, çalışqanlığı, namusluluğu kimi daxili keyfiyyətlərindən irəli gələn qətiyyətli və möhkəm bir xarakterdən qaynaqlanır. Bu heybət, kişilərə məxsus bir xüsusiyyət kimi qəbul edilən cəsarət və qətiyyəti xatırladır və qızın bu keyfiyyətlərə sahib olduğunu göstərir. Yəni, heybət burada gender stereotiplərini aşaraq, qadının da güclü bir şəxsiyyətə sahib olduğunu vurğulayır.
Beləliklə, heybət, sadəcə qorxu yaratmaq deyil, hörmət və qorxunun vəhdəti, qüdrət və möhtəşəmliyin təzahürüdür. Bu, həm fiziki görünüşlə, həm də daxili keyfiyyətlərlə əlaqəli kompleks və çoxşaxəli bir anlayışdır.