Heyvanlaşmaq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında insanın mənəvi tərəfinin tənəzzülünü, dəyərlərinə xəyanətini ifadə edən bir termindir. Sadəcə "vəhşiləşmək" və ya "kobudlaşmaq"dan daha geniş mənaya malikdir. O, insanın özündəki ali hissləri, əxlaqi prinsipləri, mərhəmət və mülayimlik kimi xüsusiyyətləri itirməsini, yerinə heyvanlara xas olan instinktlərə, aqressivliyə, qəddarlığa və özəl maraqlarına qulluq etməyə üstünlük verməsini əks etdirir.
Bu proses tədricən baş verə bilər. İnsan həyatının ağır sınaqları, etik standartlardan uzaqlaşma, ədalətsizliyə şahid olmaq və ya ədalətsizliyə məruz qalmaq, uzun müddət davam edən aclıq və yoxsulluq, özünə qarşı yönəlmiş təzyiqlər və ya başqa amillər nəticəsində özündəki insanlıq sifətlərini, empatiya və anlayış qabiliyyətini itirə bilər. Bu proses zamanı insan daha çox öz instinktlərinə, hisslərinə tabe olur və mənəvi prinsiplərinə əhəmiyyət verməyə başlayır.
Heyvanlaşma, sadəcə davranış tərzinin dəyişməsi ilə deyil, həm də daxili dəyişikliklərlə xarakterizə olunur. İnsanın vicdanı susur, empatiya qabiliyyəti azalır və o, öz hərəkətlərinin nəticələrinə biganə qalır. Belə hallarda insanın əxlaqi məsuliyyət hissi zəifləyir və ya tamamilə yox olur. Heyvanlaşmaq, həm fərdi, həm də sosial səviyyədə ciddi nəticələrə səbəb ola bilər; cəmiyyətdə qeyri-sabitlik, zorakılıq və qanunsuzluğun artmasına gətirib çıxarır.
Ona görə də, "heyvanlaşmaq" sözü sadəcə bir söz deyil, insanın mənəvi tənəzzülünün dərin bir simvolu, insanlıqdan uzaqlaşma yoludur. Bu prosesin qarşısını almaq üçün mənəvi dəyərlərin qorunması, ədalətli və humanist bir cəmiyyətin qurulması böyük əhəmiyyət kəsb edir.