Heyvanlaşma sözü "heyvanlaşmaq" feliindən törəmə bir isimdir və əsasən insanın heyvanlara xas olan xüsusiyyətlərə, davranışlara və ya həyat tərzinə yaxınlaşmasını, bu xüsusiyyətləri özündə əks etdirməsini bildirir. Bu, sadəcə fiziki görünüşə bənzəmək deyil, daha çox mənəvi və əxlaqi tərəfi əhatə edən bir anlayışdır.
Heyvanlaşma, bir çox səviyyədə baş verə bilər. Fiziki heyvanlaşma, xəstəliklər və ya genetik anomaliyalar nəticəsində insanın bədəninin heyvana bənzəməsi kimi baş verə bilər. Lakin daha çox rast gəlinən və əhəmiyyətli olan mənəvi və əxlaqi heyvanlaşmadır. Bu, insanın düşüncə tərzinin, davranışlarının və həyat dəyərlərinin heyvanlara xas olan instinktlər, aqressiya, ehtiras və ya tamah kimi əxlaqsız və primitiv hisslərə meyl etməsidir. Belə insanlar düşüncə və əməllərində məntiqi, etik və sosial normaları gözdən qaçıra bilir, yalnız öz istəklərinə və ehtiyaclarına yönəlirlər.
Ədəbiyyatda və incəsənətdə heyvanlaşma mövzusu tez-tez istifadə olunur. Bu, insan təbiətinin qaranlıq tərəflərinin ifadə olunması, insanın primitiv instinktləri ilə mübarizəsi və ya bəşəriyyətin yüksək mədəniyyət səviyyəsindən uzaqlaşması kimi interpretasiya oluna bilər. Heyvanlaşma, həm də fərqli mədəniyyətlərdə və mifologiyalarda müxtəlif simvolik mənalar daşıya bilər. Məsələn, bəzi mədəniyyətlərdə heyvanlarla birləşmə güc və qüvvə simvolu kimi qəbul olunur, bəzilərində isə düşüş və əxlaqsızlığın göstəricisi kimi qəbul edilir.
Yekunda, "heyvanlaşma" anlayışı çoxcəhətli və mürəkkəbdir. Onun mənasını tam anlamaq üçün kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Həm bioloji, həm də mənəvi, əxlaqi və hətta metaforik səviyyələrdə təfsir oluna bilən bu anlayış, insan təbiətinin, onun güclü və zəif tərəflərinin daha dərindən araşdırılması üçün əhəmiyyətli bir vasitədir.