Hədd-hüdud sözü ərəb mənşəli olub, "hədd" və "hüdud" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib. Hər iki söz də məhdudlaşdırma, sınırlama, son nöqtə mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdə əsasən "hədd, son, axır, intiha" kimi təriflərlə rastlaşırıq, lakin bu tərif sözün zəngin mənasını tam əks etdirmir.
Daha geniş mənada hədd-hüdud, bir şeyin başlanğıc və son nöqtələrini, onun mümkün olan hədlərini, əhatə dairəsini, sərhədlərini və ya limitlərini bildirir. Bu, yalnız fiziki məkanla məhdudlaşmır; zamana, miqdarlara, hətta hisslərə və təsirlərə də şamil edilə bilər. Məsələn, bir insanın səbrinin hədd-hüdudu, bir əsərin estetik keyfiyyətlərinin hədd-hüdudu, bir ölkənin sərhədləri və ya bir hökumətin səlahiyyətlərinin hədd-hüdudu kimi ifadələrdə istifadə edilə bilər.
Misal olaraq verilən cümlədəki "həddi-hüdudu olmayan xoş təsir" ifadəsi, Sevildə Ağbulaq dağlarının gözəllik və üstünlüklərinin yaratdığı xoş təəssüratın sonsuzluğunu, hədd-hesabsızlığını, ölçülməzliyini vurğulayır. Bu, təsirin gücünün və dərinliyinin adi ölçülərdən kənarda olduğunu göstərir.
Beləliklə, hədd-hüdud sözü sadəcə "son" və ya "axır" mənasından daha çox, bir şeyin genişliyini, məhdudiyyətsizliyini və ya əksinə, sərt məhdudiyyətlərini ifadə edən daha çox yönlü bir anlayışdır. Sözün kontekstə görə müxtəlif mənalarda istifadə edilməsi onun dilin ifadə imkanlarını zənginləşdirir.