Həndəsə (ər. əsli fars. əndazə) riyaziyyatın bir sahəsi olub, fəza fiqurlarının (nöqtələr, xətlər, səthlər, həcmlər) ölçüləri, formaları və onların qarşılıqlı əlaqələri ilə məşğul olur. Sadəcə cisimlərin səth formalarından bəhs etməkdən daha geniş bir anlayışdır. Həndəsənin müxtəlif sahələri mövcuddur və hər biri fəzanın müəyyən aspektlərinə fokuslanır.
Əvvəlki dövrlərdə həndəsə əsasən praktik məqsədlər üçün, məsələn, torpaq ölçmə, bina tikintisi və s. kimi sahələrdə istifadə olunurdu. Misirlilərin Nil çayının daşqınlarından sonra torpaq sahələrinin ölçülməsi üçün həndəsədən istifadə etmələri bunun bariz nümunəsidir. Qədim Yunanıstanda isə həndəsə elmi bir fənnə çevrildi və Evklidin "Elementlər" əsəri həndəsənin inkişafına böyük təsir göstərdi. Bu əsər uzun illər riyaziyyatın əsas dərsliyindən biri olaraq qalmışdır.
Müasir həndəsə isə Evklid həndəsəsindən (düz xətlər və düz səthlər üzərində qurulmuş həndəsə) daha geniş bir spektr əhatə edir. Bunlara riyaziyyatın digər sahələri ilə sıx bağlı olan analitik həndəsə (cəbr vasitələrinin istifadəsi ilə həndəsi fiqurların tədqiqi), diferensial həndəsə (əyri xətlər və səthlərin tədqiqi), proyektiv həndəsə (proyeksiya vasitələri ilə həndəsi fiqurların tədqiqi) və topologiya (şəkillərin forma və əlaqələrinin öyrənilməsi) kimi sahələr daxildir. Həndəsənin tətbiq sahələri çox genişdir və arxitekturadan kompüter qrafikasına, mexanikadan fizika və astronomiyaya qədər müxtəlif sahələrdə istifadə olunur.
Beləliklə, həndəsə sadəcə olaraq cisimlərin səth formalarının öyrənilməsi deyil, fəzanın quruluşu, fiqurların xassələri və onların arasındakı əlaqələrin dərinliklə araşdırılmasıdır. Bu, riyaziyyatın əsas və zəngin bir sahəsi olaraq elmin və texnologiyanın inkişafında mühüm rol oynayır.