Həpir sözü Azərbaycan dilində əsasən köhnə, istifadəyə yararsız hala düşmüş əşya və ya tikililər üçün işlədilir. Lüğətlərdə "xarab olmuş, çürük" kimi tərif olunsa da, mənası daha çox "tamamilə istifadəyə yararsız hala düşmüş, bərpa edilməsi mümkün olmayan dərəcədə dağılmış" deməkdir. Sadəcə çürümədən deyil, həmçinin sınıq, dağılmış, parçalanmış vəziyyəti də əhatə edir.
Məsələn, "həpir ev", "həpir qapı", "həpir araba" ifadələrində həpir sözü, sadəcə çürüməni deyil, tamamilə istifadəyə yararsız hala düşmüş, bərpa edilməsi qeyri-mümkün vəziyyəti ifadə edir. Bu söz, obyektin fiziki dağılması ilə yanaşı, bəzən metaforik mənada da işlənə bilər. Məsələn, "həpir xatirələr", "həpir ümidlər" ifadələrində köhnəlmiş, itirən və ya tamamilə yox olmuş şeylər nəzərdə tutulur.
Həpir sözünün əsas xüsusiyyəti, obyektin yalnız fiziki vəziyyətini deyil, həm də onun funksional olaraq istifadəyə yararsızlığını vurğulamasıdır. Yəni, sadəcə köhnəlmiş deyil, həm də öz funksiyasını yerinə yetirmə qabiliyyətini itirmişdir. Bu mənada, "köhnə", "eskimiş" kimi sözlərdən fərqlənir. Həpir sözü daha qəti və qeyri-qayıdılabilir bir vəziyyəti ifadə edir.
Dilçilik baxımından, həpir sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının bir nümunəsidir və obyektlərin vəziyyətini ifadə etmək üçün daha dəqiq və təsvirli bir ifadədir. Ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunan bu söz, Azərbaycan mədəniyyətinin bir hissəsini təşkil edir.