Hərbə sözü Azərbaycan dilində köhnə bir söz olub, əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci mənası hərbi silah növünə aiddir. "Qısa süngü, balaca nizə" kimi tərif edilən bu mənada hərbə, əsgərlərin yaxın döyüşdə istifadə etdiyi, nisbətən qısa və çevik bir soyuq silahı təmsil edir. Bu mənada hərbə, daha böyük və uzun nizələrdən fərqli olaraq, daha çox manevr imkanı verən və sıx döyüşlərdə effektiv istifadə olunan bir silah kimi qəbul edilə bilər. Tarixi mənbələrə nəzər salsaq, hərbənin müxtəlif dövr və mədəniyyətlərdə fərqli formalarda mövcud olduğunu görərik. Hətta, hazırda istifadə olunan bəzi müasir hərbi texnika və taktikalarının qədim hərbənin istifadəsinə bənzər aspektləri vardır.
İkinci mənası isə daha məcazi və daha az istifadə olunan bir məna olub "hədə-qorxu, hərbə-zorba" kimi ifadə edilir. Bu mənada hərbə, düşmən təhlükəsi, təhdid, zorakılıq və ya təzyiq kimi qəbul edilir. Misal olaraq, "Yağı düşmənin hərbəsi" ifadəsi düşmənin təhdidini, qorxusunu və zorakılığını simvolizə edir. "Qaçırtmaz meydandan məni" misalında isə hərbə, bir növ maneə, qarşıdurma və ya qaçılmaz bir mübarizə kimi təsvir olunur. Beləliklə, bu mənada hərbə, həm fiziki, həm də mənəvi təzyiq və təhdidi əks etdirir.