Həzrət (ər. حضرت) sözü köhnə fars dilindən gəlmiş, ərəb dilinə, oradan isə Azərbaycan dilinə keçmişdir. Əvvələr müqəddəs sayılan şəxslərin adlarından əvvəl gətirilərək onlara olan dərin ehtiram və təzimin ifadə olunması üçün işlənirdi. Bu, sadəcə olaraq hörmət ifadəsi deyil, həm də o şəxsin müqəddəsliyinə, izzətinə və ali mövqeyinə işarə idi.
Müasir Azərbaycan dilində istifadə tezliyi azalsa da, "Həzrət" sözü hələ də xüsusi bir ehtiram və dərin hörmət ifadə etmək üçün işlədilə bilər. Məsələn, "Həzrət Peyğəmbər" və ya dini liderlərin adlarından əvvəl istifadə olunur. Lakin, "cənab" sözü ilə müqayisədə daha qədim və daha ciddi, daha rəsmi bir üslub ifadə edir. "Cənab" daha çox müasir, daha gündəlik ünsiyyətdə işlənən bir söz olsa da, "Həzrət" sözü, özünün tarixi və mədəni kontekstini qoruyaraq, müəyyən şəxslərə olan hörmətin ifadəsində özünəməxsus yerini saxlayır.
Maraqlı bir məqam odur ki, "Həzrət" sözü sadəcə adlardan əvvəl gətirilmir. Bəzən birbaşa hörmətli bir şəxsiyyəti təsvir etmək üçün də işlədilir. Məsələn, bir əsərdə böyük bir alimdən "Həzrət alim" kimi bəhs edilə bilər. Bu, o şəxsin elm sahəsindəki üstünlüyünə və ona olan ehtirama işarədir.
Beləliklə, "Həzrət" sözü sadəcə bir ünvan deyil, zəngin tarixi və mədəni bir yük daşıyan ehtiram və təzim ifadəsidir. Onun istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas mənası - dərin ehtiram və yüksək hörmət - dəyişməz qalır.