Hıçqırıq – kəskin, qırıq-qırıq səslərlə müşayiət olunan ağlama növü. Bu, sadəcə səsin içinə alınmış ağlama deyil, həm də güclü emosiyaların – kədər, acı, dəhşət və ya qorxunun – fiziki təzahürüdür. Hıçqırıq zamanı diafraqma və səs tellərinin ritmik və qeyri-iradi spazmları baş verir, bu da boğazdan xarakterik qırıq-qırıq səslərin çıxmasına səbəb olur. Hıçqırıq yalnız ağlama ilə deyil, həm də güclü duyğuların ifadə olunması ilə əlaqələndirilə bilər. Məlumatlı olaraq hıçqırıq insanın emosional vəziyyətinin göstəricisi kimi qəbul edilə bilər.
Hıçqırıq tez-tez uşaqlarda müşahidə olunur, çünki onların emosional tənzimləmə mexanizmləri hələ tam formalaşmayıb. Lakin böyüklərdə də, xüsusilə də güclü emosional təsirlərə məruz qaldıqları zaman, hıçqırıq baş verə bilər. Bu, nəinki kədər, həmçinin sevinc və ya qəzəb kimi intensiv emosiyaların da ifadə forması ola bilər. Hıçqırıq anları insanın fiziki və emosional vəziyyətinin bir-birinə necə bağlı olduğunu göstərir.
Misal olaraq verdiyiniz "Qaraş yerində donub iztirab dolu lal gözlərlə atasının dalınca baxdığı" söz birləşməsində Qaraşın emosional vəziyyəti, ifadə olunmayan dərin kədəri və acısı hıçqırıqla əlaqələndirilə bilər. Sözsüz ki, hıçqırıq burada qeyri-şüurlu şəkildə ifadə olunan dərin bir kədər və ümidsizlik hissini təsvir edir. Hıçqırıq bu səbəbdən də ədəbi əsərlərdə insanın daxili dünyasını, gizli hisslərini ifadə etmək üçün güclü vasitədir.