Hilal (ərəbcədən) – Yeni çıxmış, incə bir qövs şəklində görünən ayparçasıdır. Yalnız bir-iki günlük ay görünüşü üçün istifadə olunur. Tam ayın əksinə, hilal göydə nazik, parlaq bir xətt kimi görünərək, gecə səmasına xüsusi bir gözəllik qatır. Qədim zamanlardan bəri bir çox mədəniyyətdə, xüsusilə də İslam aləmində müqəddəs əlamət sayılmış və bayraqlarda, binalarda, sənət əsərlərində təsvir edilmişdir. Hilalın görünməsi, ayın yeni bir dövrünün başlanğıcını, təzələnməni və ümidin yenidən alovlanmasını simvollaşdırır.
Hilal sözünün poetik təsvirlərdə də geniş istifadə olunduğunu görürük. Səməd Vurğun kimi görkəmli şairlərimiz əsərlərində hilalı, məhəbbətin, həsrətin, arzusuzluğun ifadəsi kimi istifadə edərək, ona yeni bir məna çalarları əlavə etmişlər. Misal üçün, S.Ə.Şirvaninin şeirindəki "Hər gecə fəğanım yetişir göydə hilalə" misrası, şairin kədərini, həsrətini göydəki incə hilalla müqayisə edərək daha da təsirli və duyğulu hala gətirir. Bu misalda hilal sadəcə bir astronomik hadisə deyil, əksinə, şairin daxili dünyasının əksidir.
Müasir dövrdə də hilal simvolu öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. O, həm də müxtəlif təşkilatların, qurumların və ölkələrin rəmzlərində yer alır. Bu, hilalın zaman keçdikcə də özünün simvolik gücünü qoruyub saxladığını göstərir. Beləliklə, hilal yalnız bir astronomik hadisə deyil, eyni zamanda, mədəniyyət tariximizin, ədəbiyyatımızın, sənətimizin özünəməxsus və əvəzsiz bir hissəsidir.