Höcət [ər.] İnadkarlıq, öz fikrində, əməlində, sözündə israr etmək, əminliklə, qətiyyətlə müdafiə etmək, özündən əmin olmaq və bu əminliyi başqalarına da qəbul etdirməyə çalışmaq deməkdir. Sadəcə inadkarlıqdan daha geniş bir məna kəsb edərək, həm də əsaslandırılmış bir inanc və ya əqidənin müdafiəsini özündə əks etdirir. Bu müdafiənin sərt, qətiyyətli, hətta təkəbbürlü bir tonda edilməsi də mümkündür.
Sözün kökünə nəzər salsaq, ərəb mənşəli olduğunu görərik. Əslində "höccət" sözü "dəlil, sübut" mənasını da özündə ehtiva edir. Buna görə də, höcət yalnız inadkarlıq deyil, həm də öz fikirlərini əsaslandırmaq üçün dəlillər gətirməyi, fikrini sübut etməyə çalışmağı da ifadə edə bilər. Ancaq bu dəlillər həmişə qəbul olunmuş norma və qaydalara uyğun gəlməyə bilər. Belə hallarda höcət, inadkarlıq və ya hətta tərslik kimi qarşılana bilər.
Misal olaraq, "Rüstəm kişi: Nə höcətsən, ay arvad! Deyirlər, yemlə, yem" ifadəsində olduğu kimi, höcət sözü, həddindən artıq inadkarlıq və əsassız israrı ifadə edir. Burada arvadın inadkarlığı, ətrafdakıların fikirlərini və məsləhətlərini qəbul etməməsi və özündə israr etməsi vurğulanır.
Ümumiyyətlə, "höcət" sözü, insanın öz fikrinə bağlılığının dərəcəsini göstərir. Bu bağlılıq konstruktiv və əsaslandırılmış ola bildiyi kimi, destruktiv və inadkar da ola bilər. Kontekstdən asılı olaraq, sözün müsbət və ya mənfi mənaları ön plana çıxar.