Hörümçəklər (Araneae), buğumayaqlılar dəstəsinə aid, səkkiz ayağı olan, əksəriyyəti yırtıcı olan heyvanlardır. Onlar özünəməxsus toxuduqları torlar vasitəsilə ovlarını – əsasən müxtəlif həşəratları – tuturlar. Bu torlar, hörümçəyin ifraz etdiyi ipək kimi incə və möhkəm bir maddədən toxunur və hər növ hörümçəyin torunun quruluşu və ölçüsü fərqlənə bilər. Bəzi hörümçəklər tor toxumurlar və ovlarını tələyə salmaq üçün digər üsullardan istifadə edirlər.
Xallı hörümçək (adətən Araneus diadematus növü nəzərdə tutulur) ən tanınmış hörümçək növlərindən biridir. Onun bədəni iki hissədən – başdöşdən və qarından – ibarətdir. Başdöşündə səkkiz gözü və altı əzaları (iki çənə və dörd əzalar) yerləşir. Qarın hissəsi isə yumurta qoymaq və ipək istehsal etmək üçün istifadə olunur. Bədəninin rəngi və xalları növlər arasında dəyişsə də, xallı hörümçəyin arxasında xarakterik xaç formalı bir naxış müşahidə olunur. Bu naxışın onun kamuflyajında rolu olduğu düşünülür.
Hörümçəklərin bioloji müxtəlifliyi çox böyükdür. Onlar müxtəlif yaşayış mühitlərində – meşələrdə, çöllərdə, su hövzələri yaxınlığında, hətta evlərdə – rast gəlinir. Bəzi hörümçəklərin zəhəri insan üçün təhlükəli ola bilər, lakin əksəriyyəti insanlara zərərsizdir və əslində ekosistemin tarazlığının qorunmasında mühüm rol oynayırlar, həşəratların populyasiyasını tənzimləyirlər.
Hörümçəklərin toxuduğu torlar, elm adamları üçün illərdir tədqiqat obyekti olmuşdur. Onların möhkəmliyi və elastikliyi, həmçinin mürəkkəb quruluşu, mühəndislik və materialşünaslıq sahələrində yeni inkişaflar üçün ilham mənbəyi olur. Misal üçün, hörümçək ipəyinin yüksək möhkəmliyi və əyilmə qabiliyyəti, yeni növ yüksək performanslı materialların yaradılmasında istifadə oluna bilər.