Humanist sözü latın dilindən götürülmüşdür və əsasən iki əsas mənada işlədilir. Birinci mənada humanist, Humanizm fəlsəfəsinin tərəfdarı və nümayəndəsini bildirir. Bu, insanın əqli və mənəvi qabiliyyətlərinə, onun dünyadakı yerinə və özünüinkişafına vurğu edən, orta əsrlərin skolastik düşüncəsinə qarşı çıxan bir intellektual hərəkatdır. Humanizmin ilk nümayəndələri klassik ədəbiyyat və fəlsəfəyə böyük maraq göstərmiş, antik düşüncənin yenidən canlandırılmasına çalışmışlar. Onlar insanı kainatın mərkəzinə qoyaraq, ilahi hakimiyyətdən daha çox insanın potensialına inanırdılar. Bu mənada humanistlər, əsasən Rönesans dövründə fəlsəfə, ədəbiyyat, incəsənət və elm sahələrində fəaliyyət göstərmişlər.
İkinci mənada isə humanist, insanpərvər və insansevər kimi başa düşülür. Bu məna, humanizmin əsas prinsiplərindən – insan ləyaqətinə hörmət, ədalət, həmrəylik və başqalarının rifahına qayğı – irəli gəlir. Bu mənada humanist, başqalarının ehtiyaclarını qarşılamağa çalışan, cəmiyyətin inkişafına müsbət təsir göstərməyə çalışan, insan hüquqlarının müdafiəsində fəal olan bir şəxsiyyətdir. Bu, daha geniş bir anlayışdır və müxtəlif sahələrdə fəaliyyət göstərən, insanlara yardım əlini uzadan hər kəsi əhatə edir. Məsələn, həkim, müəllim, ictimai xadim və ya sadəcə olaraq yaxşı niyyətli bir vətəndaş humanist ola bilər. Hər iki mənada humanist olmaq insanlığa xidmət etmək, dünyanı daha yaxşı bir yer halına gətirmək istəyini əks etdirir.