Hüceyrəarası sifəti, biologiya elmində hüceyrələrin arasında yerləşən, onları bir-birinə bağlayan və dəstəkləyən maddələri, quruluşları və boşluqları ifadə edir. Bu, sadəcə hüceyrələr arasında olmaqdan daha çox, onların qarşılıqlı əlaqəsini, bir-biri ilə qarşılıqlı təsirini təmin edən mühüm bir komponentdir. Hüceyrələr arasındakı bu boşluqlar və maddələr toxumanın mexaniki möhkəmliyini təmin edir, hüceyrələr arasında qida və tullantı mübadiləsinə kömək edir və hətta hüceyrələrin fəaliyyətini tənzimləyən siqnalların ötürülməsində rol oynayır.
Hüceyrəarası maddənin tərkibi toxumadan asılı olaraq dəyişir. Məsələn, sümük toxumasında hüceyrəarası maddə əsasən kalsium duzlarından ibarətdir, bu da sümüyə möhkəmlik verir. Bir çox digər toxumalarda isə hüceyrəarası maddədə kolagen, elastin kimi lifli zülallar, proteoglikanlar və müxtəlif digər molekullar yer alır. Bu maddələrin növləri, nisbətləri və təşkili toxumanın xüsusiyyətlərini, elastikliyini, möhkəmliyini və funksiyasını müəyyən edir.
Mətndə verilən "hüceyrəarası maye" nümunəsi bunu aydın şəkildə göstərir. Tər kimi bədəndən xaric olunan mayenin tərkibindəki hüceyrəarası maye, hüceyrələrin həyati proseslərinin yan məhsullarını daşıyır və bədənin homeostazını, yəni daxili tarazlığını qorumaqda rol oynayır. Yəni, hüceyrəarası mühit sadəcə bir "boşluq" deyil, dinamik, fəal bir komponentdir ki, orqanizmin ümumi sağlamlığı və funksiyası üçün mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Qısaca, "hüceyrəarası" termini, hüceyrələrin mövcud olduğu və bir-biri ilə əlaqə qurduğu dinamik və mürəkkəb bir mühitin mahiyyətini əks etdirir. Bu mühitin öyrənilməsi biologiyanın müxtəlif sahələrində, xüsusilə toxuma mühəndisliyi və tibbdə böyük əhəmiyyət kəsb edir.