Hünərlənmək, qeyrət və cəsarət hisslərinin qəfil və güclü şəkildə alovlanması, ürəyin qətiyyət və cəsurluqla dolması deməkdir. Bu, sadəcə olaraq "cəsarətlənmək" və ya "ürəklənmək"dən daha çoxdur. Hünərlənmək, içdən gələn bir qüvvət, qeyrət və şərəf hissinin təzahürüdür. Kimsənin haqsızlığa, ədalətsizliyə, təhqirə və ya təhdidə qarşı hünərlənməsi, onun daxili gücünün və əzminin ifadəsidir. Bu, passiv bir hal deyil, aktiv və qətiyyətli bir reaksiyadır.
Hünərlənmək, sözün əsl mənasında, bir növ "hunər" - bacarıq və ya qabiliyyət göstərməklə bağlıdır. Bu hunər, fiziki güc və ya texniki bacarıq deyil, daha çox mənəvi və psixo-emosional bir gücdür. Hünərlənən şəxs, özünün və ya başqasının şərəfini, həqiqətini müdafiə etmək üçün daxili qüvvəsini səfərbər edir. Bu, bir anda baş verə bilən, qəfil və güclü bir duyğudur, sanki içində gizli bir qüvvənin oyandığı bir an.
Tarix boyu hünərlənmək, ədalətsizliyə qarşı mübarizədə, haqsızlığa qarşı durmaqda, özünə və özününkü olanlara qarşı təcavüzə qarşı çıxmaqda böyük rol oynayıb. Bir çox qəhrəmanlıq hekayələri, əslində, hünərlənmənin gücü üzərində qurulub. Bu duyğu, insanı qorxu və tərəddüdün üstündən qaldıraraq ədalət və haqq yolunda irəliləməyə təşviq edir.
Beləliklə, "hünərlənmək" sadəcə bir söz deyil, insan ruhunun dərinliklərindən qaynaqlanan güclü bir hissi, əzmkarlıq və qətiyyət ifadəsidir. Bu, daxili bir qüvvənin, ədalət hissinin və şərəf duyğusunun təzahürüdür.